لؤلؤ و مرجان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''لُؤلُؤ و مرجان در شرايط پله اول و دوم منبر روضه‌خوانان'''، کتابی است به زبان فارسی با موضوع ویژگی‌های منبری‌ها و روضه‌خوان‌ها، نوشته [[میرزا حسین نوری]]. نویسنده به دو شرط [[اخلاص]] و [[صداقت]] در اهل منبر و روضه‌خوان‌ها اشاره کرده و به نقل‌های تاریخی تحریف شده در روضه‌خوانی [[واقعه عاشورا]] می‌پردازد. [[شهید]] [[مرتضی مطهری|مطهری]] این کتاب را ستوده است.

محدث نوری فرزند محمدتقی محدث نوری مازندرانی طبرسی، [[حدیث|محدث]] و چهره سر‌شناس علمای [[شیعه]] در قرن چهاردهم [[هجری قمری|هجری]] بود. این [[فقیه]] [[امامیه]]، در ۱۸ شوال ۱۲۵۴ قمری در روستای یال‌رود از توابع نور [[مازندران]] به دنیا آمد و در ۲۷ جمادی ۱۳۲۰ هجری قمری درگذشت. از القاب وی می‌توان به خاتم المحدثین، علامه نوری، میرزای نوری، محدث نوری و حاجی نوری اشاره کرد. وی دایی و پدر همسر [[شیخ فضل الله نوری]] بود<ref>[http://mohaddes.ac.ir/page.php?slct_pg_id=75&sid=1&slc_lang=fa آشنايی با حضرت آيت‌الله علامه محدث نوری (ره)، دانشگاه علامه محدث نوری.]</ref>. محدث نوری در سن ۶۴ سالگی در [[سامرا]] درگذشت. آرامگاه او در [[نجف]] و در حرم [[حضرت علی (ع)]] قرار دارد. لؤلؤ و مرجان یکی از آثار اوست.

آنگونه که نویسنده در سرآغاز کتاب آورده است: سید محمد مرتضی جونپوری هندی از علمای [[هند]] از ذاکرین و روضه‌خوانان منطقه [[هند]]، گله و شکایت می‌کند و از محدث نوری درخواست می‌کند تا در این زمینه کتابی تالیف کند. سید مرتضی به محدث گفته است که ذاکرین آن دیار از گفتن [[دروغ]] باکی ندارند و حتی نزدیک به آن است که برخی از آن‌ها برای گریاندن مومنین گفتن [[دروغ]] را جایز و مباح بدانند. محدث نوری می‌گوید: سید مرتضی تصور کرده است این روال فقط در منطقه هند جاری است در حالی که این روال در [[عتبات]] نیز دیده می‌شود. وی از علما انتقاد کرده و می‌گوید چرا علما در این زمینه تسامح کرده‌اند و عرصه [[روضه خوانی|روضه‌خوانی]] را به حال خود رها کرده‌اند.<ref>حاجی میرزا حسین نوری،۱۳۸۸،ص۲۹.</ref>