۱۶٬۶۵۸
ویرایش
ناصبی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←نواصب معروف: تمیزکاری
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←نواصب معروف: تمیزکاری) |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
* [[حریز بن عثمان]]؛ حریز امام علی را بر منبر سب می‌کرد.<ref> سمعانی، الانساب، ۱۳۸۲ق، ج۶، ص۹۵.</ref> او حدیث [[حدیث منزلت|انت منی بمنزلة هارون من موسی]] را به «انت منی بمنزلة قارون من موسی» تحریف می‌کرد.<ref>ابن حجر، تهذیب التهذیب، دار صادر، ج۲، ص۲۳۹.</ref> به گفته ابن حبان از رجالیان اهل سنت، حریز هر روز صبح، و هر شب [[علی|علی بن ابی‌طالب]] را ۷۰ بار [[لعن]] می‌کرد.<ref>ابن حجر، تهذیب التهذیب، دار صادر، ج۲، ص۲۴۰.</ref> | * [[حریز بن عثمان]]؛ حریز امام علی را بر منبر سب می‌کرد.<ref> سمعانی، الانساب، ۱۳۸۲ق، ج۶، ص۹۵.</ref> او حدیث [[حدیث منزلت|انت منی بمنزلة هارون من موسی]] را به «انت منی بمنزلة قارون من موسی» تحریف می‌کرد.<ref>ابن حجر، تهذیب التهذیب، دار صادر، ج۲، ص۲۳۹.</ref> به گفته ابن حبان از رجالیان اهل سنت، حریز هر روز صبح، و هر شب [[علی|علی بن ابی‌طالب]] را ۷۰ بار [[لعن]] می‌کرد.<ref>ابن حجر، تهذیب التهذیب، دار صادر، ج۲، ص۲۴۰.</ref> | ||
*[[مغیرة بن شعبه]]؛ هنگامی که از سوی معاویه فرماندار کوفه بود، بر منبر می‌رفت و امام علی(ع) و شیعیان او را ناسزا می‌گفت و لعن می‌کرد.<ref> ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۵۰.</ref> | *[[مغیرة بن شعبه]]؛ هنگامی که از سوی معاویه فرماندار کوفه بود، بر منبر می‌رفت و امام علی(ع) و شیعیان او را ناسزا می‌گفت و لعن می‌کرد.<ref> ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۵۰.</ref> | ||
* [[ابن تیمیه]]؛ برخی از محققان شیعه بر این باورند که ابن تیمیه ناصبی است. آنان بر مدعای خود به انکار و تضعیف فضایل اهل بیت مانند انکار [[حدیث رد الشمس]]<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه، ۱۴۰۶ق، ج۸، ص۱۶۵، به نقل از آل مجدد، «نشانه‌های ناصبی‌گری ابن تیمیه»، ص۱۷.</ref> و تضعیف [[حدیث غدیر]]،<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۳۱۹-۳۲۰، به نقل از «نشانه‌های ناصبی‌گری ابن تیمیه»، ص۱۹.</ref> و نیز تنقیص امام علی و دشمنی با شیعیان توسط ابن تیمیه استناد کرده‌اند.<ref>آل مجدد، «نشانه‌های ناصبی‌گری ابن تیمیه»، ص۱۷-۲۵.</ref> همچنین به سخنان ابن حجر در شرح حال ابن تیمیه «او را به خاطر سخنانش درباره علی منافق می‌دانند.»<ref>ابن حجر، الدرر الکامنه، دار الجیل، ج۱، ص۱۵۵. </ref> و نیز «گاهی مبالغه ابن تیمیه در اهانت به رافضی(علامه حلی)، منجر به تنقیص علی می‌شد.<ref> [http://lib.efatwa.ir/47043/8/551 ابن حجر، لسان المیزان، ۲۰۰۲م، ج۸، ص۵۵۱.]</ref> استشهاد شده است.<ref>آل مجدد، «نشانه‌های ناصبی‌گری ابن تیمیه»، ص۲۵.</ref> | * [[ابن تیمیه]]؛ برخی از محققان شیعه بر این باورند که ابن تیمیه ناصبی است. آنان بر مدعای خود به انکار و تضعیف فضایل اهل بیت مانند انکار [[حدیث رد الشمس]]<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه، ۱۴۰۶ق، ج۸، ص۱۶۵، به نقل از آل مجدد، «نشانه‌های ناصبی‌گری ابن تیمیه»، ص۱۷.</ref> و تضعیف [[حدیث غدیر]]،<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۳۱۹-۳۲۰، به نقل از «نشانه‌های ناصبی‌گری ابن تیمیه»، ص۱۹.</ref> و نیز تنقیص امام علی و دشمنی با شیعیان توسط ابن تیمیه استناد کرده‌اند.<ref>آل مجدد، «نشانه‌های ناصبی‌گری ابن تیمیه»، ص۱۷-۲۵.</ref> همچنین به سخنان ابن حجر در شرح حال ابن تیمیه «او را به خاطر سخنانش درباره علی منافق می‌دانند.»<ref>ابن حجر، الدرر الکامنه، دار الجیل، ج۱، ص۱۵۵. </ref> و نیز «گاهی مبالغه ابن تیمیه در اهانت به رافضی(علامه حلی)، منجر به تنقیص علی می‌شد.»<ref> [http://lib.efatwa.ir/47043/8/551 ابن حجر، لسان المیزان، ۲۰۰۲م، ج۸، ص۵۵۱.]</ref> استشهاد شده است.<ref>آل مجدد، «نشانه‌های ناصبی‌گری ابن تیمیه»، ص۲۵.</ref> | ||
== پیدایش ناصبی‌گری== | == پیدایش ناصبی‌گری== | ||
برخی معتقدند، ناصبی‌گری با [[قتل عثمان]]، نمود پیدا کرد و در [[حکومت امویان]] رسمیت یافت.<ref>کوثری، «بررسی ریشه‌های تاریخی ناصبی‌گری»، ص۹۹.</ref> به گزارش منابع تاریخی معاویه بن ابی‌سفیان هنگامی که در سال ۴۱ق مغیرة بن شعبه را به امارت کوفه گماشت به او دستور داد به امام علی ناسزا بگوید و از یاران او بدگویی کند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۵، ص۲۴۳؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک،۱۳۸۷ق، ج۵، ص۲۵۴.</ref> پس از او خلفای بنی امیه تا زمان خلافت عمر بن عبدالعزیز بر منابر<ref>زمخشری، ربیع الابرار، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۳۵.</ref> حضرت علی را سب می‌کردند.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۲.</ref> [[حاکم نیشابوری]]، قرن چهارم قمری را آکنده از نصب بر ضد علی توصف می‌کند و انگیزه خود از نگارش کتاب فضائل فاطمة الزهراء را مقابله با این جریان ذکر می‌کند او در توصیف فضای قرن چهارم می‌نویسد: | برخی معتقدند، ناصبی‌گری با [[قتل عثمان]]، نمود پیدا کرد و در [[حکومت امویان]] رسمیت یافت.<ref>کوثری، «بررسی ریشه‌های تاریخی ناصبی‌گری»، ص۹۹.</ref> به گزارش منابع تاریخی معاویه بن ابی‌سفیان هنگامی که در سال ۴۱ق مغیرة بن شعبه را به امارت کوفه گماشت به او دستور داد به امام علی ناسزا بگوید و از یاران او بدگویی کند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۵، ص۲۴۳؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک،۱۳۸۷ق، ج۵، ص۲۵۴.</ref> پس از او خلفای بنی امیه تا زمان خلافت عمر بن عبدالعزیز بر منابر<ref>زمخشری، ربیع الابرار، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۳۵.</ref> حضرت علی را سب می‌کردند.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۲.</ref> [[حاکم نیشابوری]]، قرن چهارم قمری را آکنده از نصب بر ضد علی توصف می‌کند و انگیزه خود از نگارش کتاب فضائل فاطمة الزهراء را مقابله با این جریان ذکر می‌کند او در توصیف فضای قرن چهارم می‌نویسد: | ||