پرش به محتوا

ناصبی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۵۰۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸
جز
افزایش مطلب
جز (تمیزکاری)
جز (افزایش مطلب)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Shamsoddin  }}
'''ناصبی''' کسی که با [[امام علی(ع)]] یا یکی دیگر از [[اهل بیت]] دشمنی بورزد و دشمنی خود با آنان را آشکار کند. انکار فضایل [[اهل بیت]]، مقدم داشتن دیگران بر آنان، ناسزا گفتن، لعن و سب ائمه و نیز دشمنی با [[شیعه|شیعیان]] از مصادیق نصب شمرده شده است.  
'''ناصبی''' کسی که با [[امام علی(ع)]] یا یکی دیگر از [[اهل بیت]] دشمنی بورزد و دشمنی خود با آنان را آشکار کند. انکار فضایل [[اهل بیت]]، مقدم داشتن دیگران بر آنان، ناسزا گفتن، لعن و سب ائمه و نیز دشمنی با [[شیعه|شیعیان]] از مصادیق نصب شمرده شده است.  


خط ۱۲: خط ۱۱:
نصب در لغت به معنایی همچون برپا کردن چیزی،<ref>جوهری، الصحاح، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۲۴.</ref> دشمنی ورزیدن<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref> و برپا کردن جنگ<ref>جوهری، الصحاح، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۲۵.</ref> به کار رفته است. در اصطلاح، به معنای دشمنی کردن با اهل بیت و یا دوستداران آنان و آشکار کردن آن است.<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref>
نصب در لغت به معنایی همچون برپا کردن چیزی،<ref>جوهری، الصحاح، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۲۴.</ref> دشمنی ورزیدن<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref> و برپا کردن جنگ<ref>جوهری، الصحاح، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۲۵.</ref> به کار رفته است. در اصطلاح، به معنای دشمنی کردن با اهل بیت و یا دوستداران آنان و آشکار کردن آن است.<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref>


[[شهید ثانی]] ناصبی را کسی دانسته که با اهل بیت یا دوستداران آنان دشمن است و دشمنی خود را به صورت صریح یا کنایه آشکار می‌کند.<ref>شهید ثانی، روض الجنان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۴۲۰.</ref> او کراهت داشتن از یاد و نشر فضایل اهل بیت، روی‌گردانی از مناقب آنان و دشمنی ورزیدن با دوستداران اهل بیت را آشکار کردن دشمنی به صورت کنایه می‌داند.<ref> شهید ثانی، روض الجنان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۴۲۰.</ref> برخی نیز معتقدند ناصبی کسی است که بغض [[امام علی(ع)]] را جزو دین خود قرار داده باشد.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref>
[[شهید ثانی]] ناصبی را کسی دانسته که با اهل بیت یا دوستداران آنان دشمن است و دشمنی خود را به صورت صریح یا کنایه آشکار می‌کند.<ref>شهید ثانی، روض الجنان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۴۲۰.</ref> او کراهت داشتن از یاد و نشر فضایل اهل بیت، روی‌گردانی از مناقب آنان و دشمنی ورزیدن با دوستداران اهل بیت را آشکار کردن دشمنی به صورت کنایه می‌داند.<ref> شهید ثانی، روض الجنان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۴۲۰.</ref>  
 
برخی نیز معتقدند ناصبی کسی است که بغض [[امام علی(ع)]] را جزو دین خود قرار داده باشد.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref> [[ابن تیمیه]] از رهبران فکری [[سلفیه]]، ناصبی را کسی می‌داند که بغض علی را دارد و معتقد به [[فسق]] یا [[کفر]] او باشد.<ref>ابن تیمیه، مجموعة الفتاوی، طبعة عبدالرحمن بن قاسم، ج۴، ص۴۲۹.</ref> حسن بن فرحان مالکی از علمای اهل سنت، هر گونه انحراف از امام علی(ع) و اهل بیت را نصب دانسته است.<ref>مالکی، انقاذ التاریخ الاسلامی، ۱۴۱۸ق، ص۲۹۸.</ref>  


[[ابن تیمیه]] از رهبران فکری [[سلفیه]]، ناصبی را کسی می‌داند که بغض علی را دارد و معتقد به [[فسق]] یا [[کفر]] او باشد.<ref>ابن تیمیه، مجموعة الفتاوی، طبعة عبدالرحمن بن قاسم، ج۴، ص۴۲۹.</ref>حسن بن فرحان مالکی از علمای اهل سنت، هر گونه انحراف از امام علی(ع) و اهل بیت را نصب دانسته است.<ref>مالکی، انقاذ التاریخ الاسلامی، ۱۴۱۸ق، ص۲۹۸.</ref>
==مصادیق نصب==
==مصادیق نصب==
در منابع مصادیقی برای نصب ذکر شده است، از جمله:
در منابع مصادیقی برای نصب ذکر شده است، از جمله:
{{ستون-شروع|۲}}
{{ستون-شروع|۲}}
* مقدم کردن دیگران بر [[امام علی(ع)]]<ref> ابن حجر، فتح الباری، ۱۴۰۸ق، ص۴۶۰.</ref>
* انکار فضایل [[اهل بیت(ع)]]
* انکار فضایل [[اهل بیت(ع)]]
* سبّ و ناسزا گفتن به [[اهل بیت]]<ref> ابن عثیمین، شرح الواسطیه، ج۲، ص۲۳۸.</ref>
* سبّ و ناسزا گفتن به [[اهل بیت]]<ref> ابن عثیمین، شرح الواسطیه، ج۲، ص۲۳۸.</ref>
خط ۲۶: خط ۲۵:
* دشمنی با دوستداران اهل بیت؛ در صورتی که دشمنی با آنان به خاطر محبتشان به اهل بیت باشد.<ref> شهید ثانی، روض الجنان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۴۲۰.</ref>  
* دشمنی با دوستداران اهل بیت؛ در صورتی که دشمنی با آنان به خاطر محبتشان به اهل بیت باشد.<ref> شهید ثانی، روض الجنان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۴۲۰.</ref>  
*دشمنی با [[شیعه|شیعیان]].<ref>ابن ادریس حلی، اجوبة مسائل و رسائل، ۱۴۲۹ق، ص۲۲۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۶۴.</ref> در صورتی که دشمنی با آنان به خاطر پیرویشان از اهل بیت باشد.<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref>
*دشمنی با [[شیعه|شیعیان]].<ref>ابن ادریس حلی، اجوبة مسائل و رسائل، ۱۴۲۹ق، ص۲۲۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۶۴.</ref> در صورتی که دشمنی با آنان به خاطر پیرویشان از اهل بیت باشد.<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref>
*مقدم کردن دیگران بر [[امام علی(ع)]]<ref> ابن حجر، فتح الباری، ۱۴۰۸ق، ص۴۶۰.</ref>
* کاستن از فضایل امام علی(ع)
* کاستن از فضایل امام علی(ع)
* تضعیف احادیث صحیح در مدح امام علی
* تضعیف احادیث صحیح در مدح امام علی
خط ۶۵: خط ۶۵:
* ممنوعیت نامگذاری کودکان به نام امام علی و قتل کودکان هم‌نام علی.<ref>مزی، تهذیب الکمال، ۱۴۱۳ق، ج۲۰، ص۴۲۹.</ref>
* ممنوعیت نامگذاری کودکان به نام امام علی و قتل کودکان هم‌نام علی.<ref>مزی، تهذیب الکمال، ۱۴۱۳ق، ج۲۰، ص۴۲۹.</ref>
*مجازات و قتل افرادی که فضایل امام علی را بیان می‌کردند یا از سب او طفره می‌رفتند و یا اینکه برای معاویه فضیلتی نقل نمی‌کردند. شلاق زدن [[عطیه بن سعد بن جناده عوفی|عطیة بن سعد]]<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۳۰۵.</ref> و قتل [[احمد بن علی نسائی]] از نویسندگان [[صحاح سته]] اهل سنت،<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۱۱، ص۱۲۴.</ref> از این موارد است.<ref>کوثری، «بررسی ریشه‌های تاریخی ناصبی‌گری»، ص۱۰۴-۱۰۵.</ref>
*مجازات و قتل افرادی که فضایل امام علی را بیان می‌کردند یا از سب او طفره می‌رفتند و یا اینکه برای معاویه فضیلتی نقل نمی‌کردند. شلاق زدن [[عطیه بن سعد بن جناده عوفی|عطیة بن سعد]]<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۳۰۵.</ref> و قتل [[احمد بن علی نسائی]] از نویسندگان [[صحاح سته]] اهل سنت،<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۱۱، ص۱۲۴.</ref> از این موارد است.<ref>کوثری، «بررسی ریشه‌های تاریخی ناصبی‌گری»، ص۱۰۴-۱۰۵.</ref>
== ناصبی نبودن اهل سنت==
مشهور فقیهان شیعه، ناصبی را کسی می‌دانند که با اهل بیت دشمنی داشته باشد و دشمنی خود را آشکار کند از این‌رو اهل سنتی که محبت اهل بیت را پذیرفته‌اند، ناصبی نیستند. <ref> برای نمونه نگاه کنید به: صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۰۸؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۶۴.</ref> اما محدث بحرانی بر این باور است ناصبی کسی است که دیگران را بر امام علی مقدم کند، بر اساس این قول همه اهل سنت، ناصبی هستند.<ref>بحرانی، الحدائق الناضره، ۱۴۰۵ق، ج۱۸، ص۱۵۸. </ref> مستند او روایتی است که اعتقاد به امامت غیر ائمه شیعه را نصب معرفی می‌کند.<ref>بحرانی، الحدائق الناضره، ۱۴۰۵ق، ج۱۸، ص۱۵۷.</ref> اما برخی فقها این را بر خلافت [[سیره متشرعه|سیره]] و عمل شیعیان دانسته<ref> نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۶۴.</ref> و در صحیح بودن سند و دلالت این روایت تردید شده است.<ref>تولایی، «ملاک ناصب‌انگاری، احکام و آثار مترتب بر نصب در فقه امامیه»، ص۵۲.</ref>


== کتاب‌ها==
== کتاب‌ها==
خط ۹۷: خط ۱۰۰:
* بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف (ج۵)، تحقیق: احسان عباس، بیروت، جمعیة المستشرقین الالمانیه، ۱۴۰۰ق/۱۹۷۹م.
* بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف (ج۵)، تحقیق: احسان عباس، بیروت، جمعیة المستشرقین الالمانیه، ۱۴۰۰ق/۱۹۷۹م.
* بهجت، محمدتقی، جامع المسائل، قم، دفتر آیت الله بهجت، ۱۴۲۶ق.
* بهجت، محمدتقی، جامع المسائل، قم، دفتر آیت الله بهجت، ۱۴۲۶ق.
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1221900 تولایی، رحمت، نقیبی، سید ابوالقاسم، ملاک ناصب‌انگاری، احکام و آثار مترتب بر نصب در فقه امامیه، فقه و اصول، بهار ۱۳۹۶ش.]
* جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح- تاج اللغة و صحاح العربیة، تصحیح: احمد عبدالغفور عطار، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۴۱۰ق.
* جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح- تاج اللغة و صحاح العربیة، تصحیح: احمد عبدالغفور عطار، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۴۱۰ق.
* حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، فضائل فاطمة الزهراء، تحقیق: علیرضا بن عبدالله، قاهره، دار الفرقان، ۱۴۲۹ق.
* حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، فضائل فاطمة الزهراء، تحقیق: علیرضا بن عبدالله، قاهره، دار الفرقان، ۱۴۲۹ق.
خط ۱۱۹: خط ۱۲۳:
== پیوند به بیرون==
== پیوند به بیرون==
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1082327 معناشناسی ناصبی‌گری با تأکید بر متون امامیه تا قرن هفتم]
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1082327 معناشناسی ناصبی‌گری با تأکید بر متون امامیه تا قرن هفتم]
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1221900 ملاک ناصب‌انگاری، احکام و آثار مترتب بر نصب در فقه امامیه]
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/888612 سجادی، واکاوی مفهوم ناصب و محرومیت او از حقوق مدنی در احادیث فقه و امامیه، آموزه‌های فقه مدنی، شماره۴، پاییز و زمستان، ۱۳۹۰ش.]
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/888612 سجادی، واکاوی مفهوم ناصب و محرومیت او از حقوق مدنی در احادیث فقه و امامیه، آموزه‌های فقه مدنی، شماره۴، پاییز و زمستان، ۱۳۹۰ش.]