کاربر ناشناس
حیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←حیا در قرآن
جز (ویکی سازی) |
imported>Fatehi جز (←حیا در قرآن) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==حیا در قرآن== | ==حیا در قرآن== | ||
حیاء در قرآن دقیقاً به همین شکل نیامده، اما مفهوم شرم داشتن، چهار مرتبه و با الفاظی از مصدر استحیاء، سه بار به کار رفته است: در آیه ۲۶ [[سوره بقره]] و آیه ۵۳ [[سوره احزاب]] به صورت فعلِ منفی «لایستَحیی» که در هر دو مورد به خدا نسبت داده شده است؛ و در آیه ۵۳ احزاب به‌صورت فعل مثبت «یستَحیی»، که فاعل آن [[رسول اکرم]] است. این مفهوم یک بار هم به‌صورت مصدر «استحیاء» در آیه ۲۵ قَصَص آمده و به دختر [[حضرت شعیب|حضرت شُعَیب]] نسبت داده شده است. | حیاء در قرآن دقیقاً به همین شکل نیامده، اما مفهوم شرم داشتن، چهار مرتبه و با الفاظی از مصدر استحیاء، سه بار به کار رفته است: در آیه ۲۶ [[سوره بقره]] و آیه ۵۳ [[سوره احزاب]] به صورت فعلِ منفی «لایستَحیی» که در هر دو مورد به خدا نسبت داده شده است؛ و در آیه ۵۳ احزاب به‌صورت فعل مثبت «یستَحیی»، که فاعل آن [[رسول اکرم]] است. این مفهوم یک بار هم به‌صورت مصدر «استحیاء» در آیه ۲۵ قَصَص آمده و به دختر [[حضرت شعیب|حضرت شُعَیب]] نسبت داده شده است.<ref>انصاریان، عناصر شخصیت انسان، ص ۱۷۳</ref> | ||
مفسران در نسبت دادن فعل حیاء به خداوند، به تأویل آیاتِ یاد شده پرداخته و گفته‌اند که شرم نکردن خداوند در آیه ۲۶ بقره، به معنای نترسیدن و منصرف نشدن خداوند از انجام‌دادن امری است که، برخلاف نظر بندگان، فی‌نفسه زشت نیست<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی؛ طبرسی، ذیل آیه</ref> و در آیه ۵۳ احزاب به معنای منصرف نشدن خداوند از بیان حق است.<ref>رجوع کنید به طبرسی؛ فخر رازی، ذیل آیه</ref> | مفسران در نسبت دادن فعل حیاء به خداوند، به تأویل آیاتِ یاد شده پرداخته و گفته‌اند که شرم نکردن خداوند در آیه ۲۶ بقره، به معنای نترسیدن و منصرف نشدن خداوند از انجام‌دادن امری است که، برخلاف نظر بندگان، فی‌نفسه زشت نیست<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی؛ طبرسی، ذیل آیه</ref> و در آیه ۵۳ احزاب به معنای منصرف نشدن خداوند از بیان حق است.<ref>رجوع کنید به طبرسی؛ فخر رازی، ذیل آیه</ref> | ||