حسن خلق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حُسْنِ خُلْق'''؛ اصطلاحی اخلاقی به معنای خوی خوش و اخلاق و برخورد نیکو با دیگران و از [[:رده:فضایل اخلاقی|فضایل اخلاقی]] که در [[حدیث|روایات]] [[معصومین]] ستایش شده است. [[امام صادق]](ع) حسن خلق را یکی از ۱۰ صفت انبیای الهی برشمرده است. در روایات [[امامان شیعه]] برای این فضیلت [[اخلاق اسلامی|اخلاقی]] آثار دنیوی و [[آخرت|اخروی]] فراوانی برشمرده شده که برخی از آن‌ها عبارتند از: جبران کمبود [[عبادت]]، افزایش [[رزق]]، جلب محبت و ایجاد لطافت در گفتار.

[[قرآن کریم]]، پیامبر اکرم را با اخلاق عظیم که بسیار زیبا است می‌ستاید<ref>قلم: ۴</ref> و خدای متعال، علت برتری آن حضرت بر سایر انبیا را حسن خلق می‌داند.<ref>ارشاد القلوب، ج۱، ص۲۰۵.</ref>

#امام کاظم علیه‌السلام فرمود: سخاوتمندی که حُسن خُلق نیز داشته باشد، در پناه خدای متعال است.<ref>تحف العقول، ص۴۱۲.</ref>