مذهب جعفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مذهب جعفری'''؛ عنوانی است برای مذهب [[شیعه اثنی عشری]] (دوازده امامی) که بیشتر به [[فقه]] [[شیعه]] نظر دارد. با توجه به گستردگی روایات فقهی رسیده از [[امام جعفر صادق]](ع) نسبت به سایر امامان، مذهب شیعه را به لحاظ فقهی، مذهب جعفری گفته‌اند؛ همچنانکه فقه شیعه را فقه جعفری می‌نامند.

پس از رحلت [[حضرت محمد(ص)|پیامبر(ص)]] و دوران خلافت [[خلفای ثلاثه]] هرگاه در مسأله‌ای فقهی کار بر [[خلیفه]] یا [[صحابه]] رسول(ص) دشوار می‌شد، به [[امام علی]](ع) رجوع می‌کردند و او مشکل آنان را می‌گشود. چون علی به [[شهادت]] رسید، دشمنان کار را بر فرزندان و [[شیعیان]] او تنگ کردند و میان مردم و آنان جدایی افکندند. از سوی دیگر، دین به دنیا فروختگان نیز برای خشنودی حاکمان وقت و یا سود خود، به ساختن روایتها پرداختند، تا آنجا که شناخت حدیث درست از نادرست بر [[فقیه|فقیهان]] دشوار گردید. می‌توان گفت از سال چهلم هجری تا نزدیک به پایان سده نخستین [[هجرت]]، جز معدودی از صحابه و [[تابعان]] از فقه درست- فقه آل محمد(ص)- بی‌بهره بودند.

در روزگار [[امام باقر]](ع)اندکی گشایش پدید آمد و سالیان ۱۴۸-۱۱۴ (دوران امامت امام صادق(ع)) عصر انتشار فقه آل محمد یا به تعبیر دیگر، روزگار تعلیم و تدریس [[فقه جعفری]] بود. در این سال‌ها [[مدینه]] نیز چهره دیگری یافته بود.<ref>شهیدی، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۶۰.</ref>