شرک: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شرک''' از [[گناهان کبیره]] به معنای شریک قائل شدن برای [[خدا]] است. شرک در برابر [[توحید]] قرار می‌گیرد و عالمان مسلمان آن‌را همچون توحید به شرک در ذات، صفات و افعال و نیز شرک در [[عبادت]] تقسیم کرده‌اند. شرک بر دو قسم جلی و [[شرک خفی|خفی]] است. از شرک جلی در اعتقادات و از شرک خفی در [[اخلاق]] بحث می‌شود.

شرک به معنای شریک قائل شدن برای خداوند در امور مختص به او مانند [[واجب الوجود|وجوب وجود]]، الوهیت، پرستش و تدبیر شئون آفریدگان است.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۵ش، ج۱، ص۲۲۳-۲۲۷.</ref> شرک در برابر [[توحید]](یگانگی خدا) قرار دارد.<ref> مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۴۹.</ref> البته [[آیت الله جوادی]] شرک را در برابر [[ایمان]] قرار داده و بر این باور است که شرک همیشه موجب خروج از توحید و جرگه مؤمنان نمی‌گردد بلکه در قرآن عنوان مشرک بر بت‌پرست،<ref>سوره توبه، آیه ۵؛ سوره توبه، آیه ۲.</ref> [[اهل کتاب]]<ref>سوره توبه، آیات ۳۰-۳۱. </ref> و در مواردی بر مؤمنان<ref>سوره یوسف، آیه ۱۰۶.</ref> نیز اطلاق شده است.<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۵۷۱.</ref>  

مشرک کسی است که برای خدا شریک قائل باشد یا معتقد باشد که غیرخدا، صفات او را دارد و یا اینکه قسمتی از امر خلق به غیر او واگذار شده و یا اینکه غیر از او کسی را شایسته امر و نهی<ref>حسینی شیرازی، تقریب القرآن الی الاذهان، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۹۰.</ref> و یا [[عبادت]]<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۵۰.</ref> بداند.