۱۷٬۲۲۳
ویرایش
شرک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
افزایش جزیی
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←مراتب: تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (افزایش جزیی) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''شرک'''، به معنای شریک قائل شدن برای [[خدا]]، از [[گناهان کبیره]] است. شرک در برابر [[توحید]] است و عالمان مسلمان همچون توحید آن را به شرک در خالقیت، ربوبیت، عبادت، ذات و صفات خدا تقسیم کرده‌اند. | '''شرک'''، به معنای شریک قائل شدن برای [[خدا]]، از [[گناهان کبیره]] است. شرک در برابر [[توحید]] است و عالمان مسلمان همچون توحید آن را به شرک در خالقیت، ربوبیت، عبادت، ذات و صفات خدا تقسیم کرده‌اند. | ||
قرآن، [[حبط اعمال]]، محرومیت از آمرزش | هواپرستی، حس‌گرایی، شک و تردید و جهالت از عوامل شرک دانسته شده است. همچنین قرآن، [[حبط اعمال]]، محرومیت از آمرزش الهی، داخل شدن در [[بهشت]] و ورود به [[جهنم]] را از پیامدهای شرک به خدا ذکر کرده است. | ||
وهابیان به مسلمانانی که به بزرگان دینی متوسل می‌شوند و نیز از آنان طلب شفاعت می‌کنند، نسبت مشرک می‌دهند. آنان در پاسخ توسل به بزرگان دینی را نوعی تعظیم شعائر دینی می‌دانند و معتقدند توسل به اموات در صورتی شرک است که همراه با قصد پرستش و اعتقاد به خدایی آنان باشد. | |||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
شرک به معنای شریک قائل شدن برای خداوند در اموری که مختص به اوست. مانند [[واجب الوجود|وجوب وجود]]، الوهیت، پرستش و تدبیر شئون آفریدگان.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۵ش، ج۱، ص۲۲۳-۲۲۷.</ref> | شرک به معنای شریک قائل شدن برای خداوند در اموری که مختص به اوست. مانند [[واجب الوجود|وجوب وجود]]، الوهیت، پرستش و تدبیر شئون آفریدگان.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۵ش، ج۱، ص۲۲۳-۲۲۷.</ref> | ||
شرک در برابر [[توحید]](یگانگی خدا) قرار دارد.<ref> مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۴۹.</ref> البته [[آیت الله جوادی]] شرک را در برابر [[ایمان]] قرار داده و بر این باور است که شرک همیشه موجب خروج از توحید و جرگه مؤمنان نمی‌گردد بلکه در قرآن عنوان مشرک بر | شرک در برابر [[توحید]](یگانگی خدا) قرار دارد.<ref> مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۴۹.</ref> البته [[آیت الله جوادی]] شرک را در برابر [[ایمان]] قرار داده و بر این باور است که شرک همیشه موجب خروج از توحید و جرگه مؤمنان نمی‌گردد بلکه در قرآن عنوان مشرک بر بت‌پرست،<ref>سوره توبه، آیه ۵؛ سوره توبه، آیه ۲.</ref> [[اهل کتاب]]<ref>سوره توبه، آیات ۳۰-۳۱. </ref> و در مواردی بر مؤمنان<ref>سوره یوسف، آیه ۱۰۶.</ref> نیز اطلاق شده است.<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۵۷۱.</ref> | ||
مشرک کسی است که برای خدا شریک قائل باشد یا معتقد باشد که غیر خدا، صفات او را دارد و یا اینکه قسمتی از امر خلق به غیر او واگذار شده و یا اینکه غیر از او کسی را شایسته امر و نهی<ref>حسینی شیرازی، تقریب القرآن الی الاذهان، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۹۰.</ref> و یا [[عبادت]]<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۵۰.</ref> بداند. | مشرک کسی است که برای خدا شریک قائل باشد یا معتقد باشد که غیر خدا، صفات او را دارد و یا اینکه قسمتی از امر خلق به غیر او واگذار شده و یا اینکه غیر از او کسی را شایسته امر و نهی<ref>حسینی شیرازی، تقریب القرآن الی الاذهان، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۹۰.</ref> و یا [[عبادت]]<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۵۰.</ref> بداند. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۴: | ||
== حکم فقهی و پیامدها == | == حکم فقهی و پیامدها == | ||
از نظر [[دین اسلام]] شرک، [[حرام]] است و از [[گناهان کبیره]] به شمار می‌آید.<ref>سوره نساء، آیه ۴۸.</ref> همچنین فقیهان با استناد به | از نظر [[دین اسلام]] شرک، [[حرام]] است و از [[گناهان کبیره]] به شمار می‌آید.<ref>سوره نساء، آیه ۴۸.</ref> همچنین فقیهان با استناد به «إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلاَ يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ»<ref>سوره توبه، آیه ۲۸.</ref> حکم به [[نجاست]] مشرک داده و گفته‌اند که آنان نباید وارد [[مسجد الحرام]] شوند.<ref> فاضل لنکرانی، تفصیل الشریعه، ۱۴۰۹ق، ص۲۰۶.</ref> | ||
[[شیخ طوسی]] در النهایه ازدواج مردان مسلمان با زنان مشرک را جایز ندانسته اما [[ازدواج موقت]] با زنان یهودی و مسیحی را جایز دانسته است.<ref>شیخ طوسی، النهایه، ۱۴۰۰ق، ص۴۵۷.</ref> | |||
=== پیامدها=== | === پیامدها=== | ||
بر اساس آیات قرآن، شرک پیامدهایی را به دنبال دارد از جمله: | بر اساس آیات قرآن، شرک پیامدهایی را به دنبال دارد از جمله: | ||
* محرومیت از [[بهشت]]؛ بر اساس آیه ۷۲ سوره | * محرومیت از [[بهشت]]؛ بر اساس آیه ۷۲ [[سوره مائده]]، بهشت به مشرک حرام شده است.<ref>سوره مائده، آیه ۷۲.</ref>{{یادداشت|«إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّـهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّـهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ»(سوره مائده، آیه ۷۲).}} | ||
* محرومیت از غفران الهی؛ بر اساس آیات ۴۸ و ۱۱۶ سوره نساء، مشرک از آمرزش الهی محروم است و غیر از شرک دیگر گناهان قابل عفو هستند. <ref>سوره نساء، آیه۱۱۶.</ref>{{یادداشت| إِنَّ اللَّـهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّـهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا(سوره نساء، آیه ۴۸).}}.<ref>سوره نساء، آیه ۴۸.</ref> | * محرومیت از غفران الهی؛ بر اساس آیات ۴۸ و ۱۱۶ سوره نساء، مشرک از آمرزش الهی محروم است و غیر از شرک دیگر گناهان قابل عفو هستند. <ref>سوره نساء، آیه۱۱۶.</ref>{{یادداشت| إِنَّ اللَّـهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّـهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا(سوره نساء، آیه ۴۸).}}.<ref>سوره نساء، آیه ۴۸.</ref> | ||
* داخل شدن به جهنم؛ بر اساس آیه ۷۲ سوره مائده جایگاه مشرک [[جهنم]] است.<ref>سوره مائده، آیه ۷۲.</ref> | * داخل شدن به جهنم؛ بر اساس آیه ۷۲ سوره مائده جایگاه مشرک [[جهنم]] است.<ref>سوره مائده، آیه ۷۲.</ref> | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۴: | ||
* جوادی آملی، عبدالله، توحید در قرآن، قم، مرکز نشر اسراء، ۱۳۹۵ش. | * جوادی آملی، عبدالله، توحید در قرآن، قم، مرکز نشر اسراء، ۱۳۹۵ش. | ||
* حسینی شیرازی، سید محمد، تقریب القرآن الی الاذهان، بیروت، دار العلوم، ۱۴۲۴ق. | * حسینی شیرازی، سید محمد، تقریب القرآن الی الاذهان، بیروت، دار العلوم، ۱۴۲۴ق. | ||
* شیخ طوسی، محمد بن حسن، النهایه فی مجرد الفقه و الفتاوی، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۰۰ق. | |||
* سبحانی تبریزی، جعفر، مرزهای توحید و شرک در قرآن، ترجمه: مهدی عزیزان، تهران، مشعر، ۱۳۸۰ش. | * سبحانی تبریزی، جعفر، مرزهای توحید و شرک در قرآن، ترجمه: مهدی عزیزان، تهران، مشعر، ۱۳۸۰ش. | ||
* علامه طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق. | * علامه طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق. | ||
* فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه فی شرح تحریر الوسیله- النجاسات و احکامها، قم، ۱۴۰۹ق. | |||
* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، تحقیق: سید طبیب موسوی جزایری، قم، دار الکتاب، ۱۳۶۷ش. | * قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، تحقیق: سید طبیب موسوی جزایری، قم، دار الکتاب، ۱۳۶۷ش. | ||
* مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | * مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | ||