مسجد: تفاوت میان نسخه‌ها
←پیشینه مسجد در اسلام
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
مسجدْ پس از [[هجرت به مدینه |هجرت]]، افزون بر عبادت، مرکزی برای اداره حکومت بود و سپس به عنوان مکانی آموزشی و تبلیغی نیز به کار رفت. بعدها وقتی دار‌الحکومه و مدرسه ساختند، مسجد به عبادت اختصاص داده شد؛ گرچه گهگاه از آن به عنوان مدرسه نیز استفاده می‌شد.<ref>جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۲۰۱.</ref> | مسجدْ پس از [[هجرت به مدینه |هجرت]]، افزون بر عبادت، مرکزی برای اداره حکومت بود و سپس به عنوان مکانی آموزشی و تبلیغی نیز به کار رفت. بعدها وقتی دار‌الحکومه و مدرسه ساختند، مسجد به عبادت اختصاص داده شد؛ گرچه گهگاه از آن به عنوان مدرسه نیز استفاده می‌شد.<ref>جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۲۰۱.</ref> | ||
[[پرونده:مسجد الكوفة.jpg|بندانگشتی|400px|نمایی از [[مسجد کوفه]]]] | [[پرونده:مسجد الكوفة.jpg|بندانگشتی|400px|نمایی از [[مسجد کوفه]]]] | ||
در جریان فتوحات [[عراق]] و شمال آفریقا در [[قرن | در جریان فتوحات [[عراق]] و شمال آفریقا در [[قرن اول هجری قمری | قرن اول هجری]]، مسلمانان با الگوبرداری از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] در [[مدینه]]، معمولا فضایی را که در مرکز اردوگاه‌هایشان قرار داشت به مسجد اصلی اختصاص می‌دادند. با تبدیل شدن پادگانها به شهرهایی چون [[بصره]]، [[کوفه]]، فسطاط و قیروان این محل‌های عبادت نیز به بناهایی دائمی تبدیل شدند. از همین الگو در بنیانگذاری [[بغداد]] در [[قرن دوم هجری]] و [[قاهره]] در [[قرن چهارم هجری]] استفاده شد. مسلمانان در شهرهایی که فتح می‌کردند مانند [[دمشق]]، [[بیت المقدس]] و [[مدائن]] مساجد خود را در محل معابد کلیساها و قصرها بنا می‌نهادند.<ref>کامپو، دایرة المعارف نوین اسلام، ۴، ۱۶۷ ذیل مدخل مسجد</ref> | ||
احداث مساجد پس از [[مسجد قبا]] و [[مسجد النبی]] در دیگر مناطقی که [[اسلام]] بدانها راه می‌یافت، انجام می‌گرفت. در قرن اول قمری [[مسجد کوفه]](۱۷ق.)، مسجد فسطاط(۲۱ق.) و جامع بصره(۲۴ق.) به اهتمام مسلمانان ساخته شد.<ref>غنیمه، تاریخ دانشگاه‌های بزرگ اسلامی، ۱۳۷۲ش، ص۶۱.</ref> | احداث مساجد پس از [[مسجد قبا]] و [[مسجد النبی]] در دیگر مناطقی که [[اسلام]] بدانها راه می‌یافت، انجام می‌گرفت. در قرن اول قمری [[مسجد کوفه]](۱۷ق.)، مسجد فسطاط(۲۱ق.) و جامع بصره(۲۴ق.) به اهتمام مسلمانان ساخته شد.<ref>غنیمه، تاریخ دانشگاه‌های بزرگ اسلامی، ۱۳۷۲ش، ص۶۱.</ref> | ||