ملا هادی سبزواری: تفاوت میان نسخهها
جز
←وفات
جز (←ذوق ادبی و شعر) |
جز (←وفات) |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
===وفات=== | ===وفات=== | ||
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول =از سرودههای اسرار:{{سخ}}{{شعر | {{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول =از سرودههای اسرار:{{سخ}}{{شعر}}{{ب |پادشاهی دُر یمینی داشت|بهر انگشتری نگینی داشت}}{{ب|خواست نقشی که باشدش دو ثمر|هر زمان کافکند به نقش نظر}}{{ب|گاه شادی نگیردش غفلت|گاهِ اندوه زایدش محنت}}{{ب|هرچه فرزانه بود در ایام|کرد اندیشهای ولی همه خام}}{{ب|ژنده پوشی پدید شد آن دم|گفت بنگار «بگذرد این هم»}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی | | منبع =|تراز = وسط| عرض = 450px | اندازه خط = 13px|رنگ پسزمینه =#FFF7E6| گیومه نقلقول = | تراز منبع = چپ}} | ||
«اسرار» تخلص شعری حاجی سبزواری است. سبزواری سه ساعت به غروب [[۲۸ ذیالحجه]] سال ۱۲۸۹ قمری<ref>[http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D9%85%D9%84%D8%A7_%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C_%D8%B3%D8%A8%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C ملاهادی سبزواری].</ref> در سن ۷۷ سالگی درگذشت. پیکر او پس از [[تشییع جنازه |تشییع]]، در بیرون دروازه [[سبزوار]] (<small>دروازه نیشابور</small>) که امروزه به فلکه زند معروف است، به خاک سپرده شد. ملامحمد کاظم ابن آخوند ملامحمدرضا سبزواری، از شاگردانش به رمز در تاریخ وفاتش چنین سروده است: | «اسرار» تخلص شعری حاجی سبزواری است. سبزواری سه ساعت به غروب [[۲۸ ذیالحجه]] سال ۱۲۸۹ قمری<ref>[http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D9%85%D9%84%D8%A7_%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C_%D8%B3%D8%A8%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C ملاهادی سبزواری].</ref> در سن ۷۷ سالگی درگذشت. پیکر او پس از [[تشییع جنازه |تشییع]]، در بیرون دروازه [[سبزوار]] (<small>دروازه نیشابور</small>) که امروزه به فلکه زند معروف است، به خاک سپرده شد. ملامحمد کاظم ابن آخوند ملامحمدرضا سبزواری، از شاگردانش به رمز در تاریخ وفاتش چنین سروده است: | ||
{{شعر|ب|«اسرار» چو از جهان بدر شد|از فرش به عرش ناله برشد}}{{ب|تاریخ وفاتش ار بجویی|گویم: «که نمرد، زندهتر شد»<ref>قریشی سبزواری، حاج ملاهادی سبزواری حکیم فرزانه، ۱۳۷۹ش، ص۹۲-۹۱.</ref>}}{{پایان شعر}} | {{شعر|ب|«اسرار» چو از جهان بدر شد|از فرش به عرش ناله برشد}}{{ب|تاریخ وفاتش ار بجویی|گویم: «که نمرد، زندهتر شد»<ref>قریشی سبزواری، حاج ملاهادی سبزواری حکیم فرزانه، ۱۳۷۹ش، ص۹۲-۹۱.</ref>}}{{پایان شعر}} |