عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

با روی کار آمدن حزب بعث، سیاست طرد شیعیان شدّت بیشتری گرفت؛ پس از حمله عراق به [[کویت]] شیعیان علیه حکومت (حزب بعث) قیام کردند که به [[انتفاضه شعبانیه|انتفاضۀ شعبانیه]] معروف شد. در پی این قیام سرکوب شیعیان از سوی نظام حاکم آغاز شد و علاوه بر قتل عام شیعیان، بسیاری از رهبران شیعه زندانی، تبعید و یا کشته شدند.

عرب‌های [[شیعه]] که بیشتر جمعیت عراق را تشکیل می‌دهند، عموما در جنوب و مرکز این کشور ساکنند. اهالی [[کربلا]]، [[دیوانیه]]، [[حله]]، [[منتفک]]، [[عماره]] و [[کوت]] شیعه‌اند. همچنین در استان‌های [[دیالی]]، [[بغداد]] و [[بصره]] اکثریت با شیعیان است. در نقاط دیگر نیز شیعیان پراکنده‌اند.<ref>گلی‌زواره، ص۱۲۹.</ref> عرب‌های سنی در بخش شمالی عراق تمرکز یافته‌اند. کردها، در مناطق کوهستانی شمال شرق کشور سکونت دارند. [[سلیمانیه]] و [[موصل]] کانون اصلی آنهاست.<ref>علوی، راهنمای مصور سفر زیارتی عراق، ۱۳۹۱ش، ص۶۶.</ref>

*'''جمعیت مسلمانان عراق بر اساس منابع مختلف'''<ref>تقی‌زاده داوری، گزارشی از آمار جمعیتی شیعیان کشورهای جهان، ۱۳۹۰ش، ص۴۴.</ref><ref>[http://www.ahl-ul-bayt.org/fa.php/page,3304A5149.html پورتال اهل بیت(ع)].</ref>

||| ۳۰،۴۲۸،۰۰۰||۱۹،۸۰۰،۰۰۰|||||| مجله گنجینۀ [[مجمع جهانی اهل بیت|مجمع]]<ref>گنجینه، شماره ۳۳.</ref>

بیشتر ترکمانان عراق پیرو مذهب شیعه هستند. گفته شده که گسترش تشیع ترکمانان به زمان شاه روح، نوادۀ [[تیمور گورکانی]] و سپس دولت [[قراقويونلوها]] و حکومت [[صفویه]] مربوط است. ترکمانان در شهرهای [[تلعفر|تلّعفر]]، [[داقوق]]، تازه خورماتو و ناحیه بشیر در مسیر کرکوک به سمت جنوب ساکنند. همچنین شماری از ترکمانان شیعه در مناطق التون، کوبری، کرکوک و کفری، در کنار کردهای سنی زندگی می‌کنند.<ref> جعفریان، تشیع در عراق، ۱۳۸۶ش، ص۲۷؛ جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۸۸.</ref><ref>[http://www.alturkmani.com/new/ موسوعة الترکمان العراق].</ref>

کردهای شیعی در استان دیالی، به‌ویژه در منطقه خانقین و محلۀ عقدالاکراد در بغداد زندگی می‌کنند. در اصطلاح محلی، [[کردهای فیلی]] خوانده می‌شوند. کردهای فیلی شیعه هستند. در گذشته در استان دیالی متمرکز بودند اما در پی فشارهای حکومت بعث، بسیاری به بغداد و استان‌های همجوار رفتند. این کردها، شاخه‌هایی از عشایر کرد ایلام و کرمانشاه هستند و ارتباطی با کردهای شمال عراق ندارند و به لحاظ سیاسی خود را مستقل می‌دانند. در گذشته رفت و آمدشان به ایران زیاد بوده است، به همین دلیل به زبان فارسی، عربی و ترکی آشنا هستند. بسیاری از آنان در [[اربیل]] و [[کرکوک]] نیز زندگی می‌کنند. به گفته [[رسول جعفریان]] کردهای فیلی عراق نزدیک به یک میلیون نفر هستند. آنان در دوره [[صدام حسین]] خود را عرب معرفی کرده و حتی تشیع خود را پنهان می‌کردند. این طایفه با عنوان [[اتحاد اسلامی کردهای فیلی عراق]] در صحنه سیاسی عراق پس از صدام فعالیت دارند.<ref>جعفریان، تشیع در عراق، ۱۳۸۶ش، ص۲۷؛ جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۹۰؛ بطاطو، العراق، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۵۷-۵۹.</ref> تعدادی از ایرانیانی که دوره حاکمیت [[صدام حسین]] از عراق اخراج شدند، کرد فیلی بودند.