ارکان نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

ارکان نماز بنابر قول مشهور عبارتند از: [[نیت]]، [[قیام متصل به رکوع]]، [[تکبیرة الاحرام]]، [[رکوع]] و دو [[سجده]].<ref> مختلف الشیعة، ج۲، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref>

مراد از قیام، ایستاده بودن هنگام تکبیرة الإحرام و قیام متّصل به رکوع -یعنی از حالت ایستاده به رکوع رفتن- است.<ref> العروة الوثقی، ج۲، ص۴۷۳.</ref>

برخی، رو به [[قبله]] بودن را در حال اختیار، از ارکان نماز برشمرده‌اند؛<ref> الوسیلة، ص۹۳.</ref> چنانکه از برخی قدما رکن بودن قرائت نقل شده است.<ref> المبسوط، ج۱، ص۱۰۵.</ref>

مشهور فقها، زیاد و کم کردن سهوی یا عمدی ارکان نماز را باعث باطل شدن [[نماز]] می‌دانند<ref> الروضة البهیه، ج۱، ص۶۴۴.</ref> ولی برخی، زیاد کردن سهوی رکن را موجب بطلان نمی‌دانند.<ref> جواهر الکلام، ج۹، ص۲۳۹-۲۴۱.</ref>

در [[نماز جماعت]] اگر مأموم سهواً پیش از [[امام جماعت]] سر از رکوع یا سجده بردارد فتوای مشهور [[فقیه|فقیهان]]، وجوب بازگشت و متابعت از امام است و قول مقابل آن، [[استحباب]] بازگشت می‌باشد و این زیادی رکوع و سجده باعث باطل شدن نماز نیست. در اینکه حکم یاد شده به مورد سهو اختصاص دارد یا سربرداشتن عمدی را نیز شامل می‌شود، اختلاف است.<ref> مستمسک العروة، ج۷، ص۲۶۹-۲۷۱.</ref>

هرگاه نمازگزار از روی سهو رکنی را ترک کند، تا زمانی که محل تدارک آن باقی است، می‌تواند آن را انجام دهد و نمازش صحیح است. مراد از محلّ تدارک، داخل نشدن در رکن بعدی است؛ جز تکبیرة الإحرام که محلّ آن عدم شروع قرائت [[سوره حمد|حمد]] است.<ref> جواهر الکلام، ج۱۲، ص۲۳۸-۲۳۹.</ref>