آیه اعتصام: تفاوت میان نسخه‌ها

در مورد اینکه مقصود از «حبل الله» در این آیه چیست نظرات مختلفی ارائه شده است.<ref>طبری، جامع‌البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۱؛ طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۰۵؛ ماتریدی، تأویلات اهل السنه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۴۴۴؛ فخر رازی،‌ مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۳۱۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر‌ نمونه، ۱۳۷۴، ج۳، ص۲۹.</ref> گروهی از مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت]] مقصود از آن را [[قرآن]] یا [[اسلام]] دانسته‌اند.<ref>طبری، جامع‌البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۱-۲۲؛ طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۰۵؛ ماتریدی، تأویلات اهل السنه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۴۴۴؛ فخر رازی،‌ مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۳۱۱.</ref> برخی از  مفسران اهل سنت معنای جماعت را برای آن نقل کرده‌اند.<ref>طبری، جامع‌البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۲؛ ماتریدی، تأویلات اهل السنه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۴۴۴.</ref> مفسران شیعه نیز عترت پیامبر(ص) و [[ائمه]] را برای مفهوم «حبل الله» مطرح کرده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۰۵.</ref> برخی نیز آنها را عهد میان انسان و خداوند دانسته‌اند.<ref>فخر رازی،‌ مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۳۱۱.</ref>  

[[طبرسی]] در [[مجمع‌البیان]] بهترین معنا برای «حبل‌الله» را قرآن و [[عترت پیامبر(ص)]] دانسته است. او برای اثبات این سخن [[روایت|روایتی]] از ابوسعید خدری نقل می‌کند که در آن [[پیامبر(ص)]] عنوان کرده‌است: ای مردم من در میان شما دو چیز به یادگار گذاشتم که اگر آنها را بفهمید گمراه نخواهید شد، یکی از آنها کتاب خداست که از آسمان به زمین آورده شده است و دیگری نیز عترت و [[اهل البیت علیهم السلام|اهل‌بیت]] من است. این دو از هم جدا نخواهند شد تا در [[بهشت]] و در کنار [[حوض کوثر]] به من بپیوندند.<ref>طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۰۵.</ref>

برخی معتقدند احتمالا ت مطرح شده برای «حبل‌الله» اختلافی با یکدیگر ندارند چرا که منظور از ریسمان الهی هر گونه وسیله‌ ارتباطی با خداوند است.<ref>فخر رازی،‌ مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۳۱۱؛ مکارم‌ شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۲۹.</ref> این ارتباط ممکن است با [[قرآن]]، [[پیامبر]]، [[اهل بیت]] و چیزهای دیگری محقق شود. [[مکارم شیرازی]] معتقد است «حبل‌الله» به این مساله اشاره دارد که انسان برای نجات از تاریکی، جهل و نادانی به راهنما یا ریسمانی نیاز دارد که با گرفتن و چنگ زدن به آن از چاه غفلت بیرون بیایید. از نظر او ارتباط با خداوند از طریق قرآن و اهل بیت همان راهنما و ریسمانی است که انسان را می‌تواند از غفلت و گمراهی نجات دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر‌ نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۲.</ref>