عبدالله بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالله بین حق و باطل سکوت می‌کرد و می‌گفت نقض بیعت و شورش، حتی علیه حاکم فاجر جایز نیست. او به [[امام حسین (ع)]] گفت من از [[پیامبر (ص)]] شنیدم که فرمود حسین کشته خواهد شد و به امام  توصیه کرد که به سمت [[کوفه]] نرود و به [[مدینه]] برگردد  ولی امام قبول نکرد و مسیر خود را ادامه داد. در این دوره عبدالله با [[یزید]] بیعت کرده بود و او را جانشین پیامبر (ص) می‌دانست.<ref>صدوق، امالي، ۱۳۷۶ش، ص ۱۵۳.</ref>

عبدالله در نامه‌ای به [[معاویه]] می‌گوید «تو گمان کردی حال که من [[علی]] و [[مهاجران]] را رها کرده‌ام، همراه تو می‌شوم؛ و اینکه گفتی من با علی بیعت نکردم به این دلیل بود که درباره این واقعه توصیه‌‌‌ای از [[پیامبر اسلام|پیامبر]] به خاطر نداشتم پس به ناچار، بی‌طرفی را برگزیدم و با خود گفتم اگر این راه هدایت باشد، حداکثر آن است که ثوابی نبردم و اگر راه گمراهی باشد، با بی‌طرفی از شرّی خلاصی یافته‌‌ام. لذا دیگر به دنبال من نباش»<ref>ابن عثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲،ص ۵۲۹.</ref>

طبری نقل می‌کند از [[ابوموسی اشعری]] سوال کردند شخصی را برای سرپرستی امت معلوم کند. او عبدالله بن عمر را معرفی کرد و عبدالله نپذیرفت و گفت من معاویه را برای سرپرستی مردم انتخاب می‌کنم.<ref>الطبري، تاريخ‏ ،۱۳۸۷ق، ج‏ ۵،ص ۵۸.</ref>