پرش به محتوا

عبدالله بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
imported>Alipour
جز (←‏مخالفت با معاویه: اضافه کردن عبارت)
imported>Alipour
خط ۵۴: خط ۵۴:
==مخالفت با معاویه==
==مخالفت با معاویه==
عبدالله در نامه‌ای به [[معاویه]] می‌گوید «تو گمان کردی حال که من [[علی]] و [[مهاجران]] را رها کرده‌ام، همراه تو می‌شوم؛ و اینکه گفتی من با علی بیعت نکردم به این دلیل بود که درباره این واقعه توصیه‌‌‌ای از [[پیامبر اسلام|پیامبر]] به خاطر نداشتم پس به ناچار، بی‌طرفی را برگزیدم و با خود گفتم اگر این راه هدایت باشد، حداکثر آن است که ثوابی نبردم و اگر راه گمراهی باشد، با بی‌طرفی از شرّی خلاصی یافته‌‌ام. لذا دیگر به دنبال من نباش»<ref>ابن عثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲،ص ۵۲۹.</ref>
عبدالله در نامه‌ای به [[معاویه]] می‌گوید «تو گمان کردی حال که من [[علی]] و [[مهاجران]] را رها کرده‌ام، همراه تو می‌شوم؛ و اینکه گفتی من با علی بیعت نکردم به این دلیل بود که درباره این واقعه توصیه‌‌‌ای از [[پیامبر اسلام|پیامبر]] به خاطر نداشتم پس به ناچار، بی‌طرفی را برگزیدم و با خود گفتم اگر این راه هدایت باشد، حداکثر آن است که ثوابی نبردم و اگر راه گمراهی باشد، با بی‌طرفی از شرّی خلاصی یافته‌‌ام. لذا دیگر به دنبال من نباش»<ref>ابن عثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲،ص ۵۲۹.</ref>
طبری نقل می‌کند از ابوموسی اشعری سوال کردند شخصی را برای سرپرستی امت معلوم کند. او عبدالله بن عمر را معرفی کرد و عبدالله نپذیرفت و گفت من معاویه را برای سرپرستی مردم انتخاب می‌کنم.<ref>الطبري، تاريخ‏ ،۱۳۸۷ق، ج‏ ۵،ص ۵۸.</ref>
طبری نقل می‌کند از [[ابوموسی اشعری]] سوال کردند شخصی را برای سرپرستی امت معلوم کند. او عبدالله بن عمر را معرفی کرد و عبدالله نپذیرفت و گفت من معاویه را برای سرپرستی مردم انتخاب می‌کنم.<ref>الطبري، تاريخ‏ ،۱۳۸۷ق، ج‏ ۵،ص ۵۸.</ref>


همچنین معاویه درباره [[خلافت]]، به پسرش یزید گفت من از چند نفر ترس دارم که خلافت را بگیرند از جمله آنها عبدالله بن عمر است و در ادامه می‌گوید، عبدالله عبادت و پارسایی را پیشه خود کرده است و اگر همه مردم با تو بیعت کردند بعد از همه، او نیز با تو بیعت خواهد کرد.<ref> ابن اثیر، الكامل، ۱۳۸۵ق، ج‏ ۴، ص ۶.</ref>
همچنین معاویه درباره [[خلافت]]، به پسرش یزید گفت من از چند نفر ترس دارم که خلافت را بگیرند از جمله آنها عبدالله بن عمر است و در ادامه می‌گوید، عبدالله عبادت و پارسایی را پیشه خود کرده است و اگر همه مردم با تو بیعت کردند بعد از همه، او نیز با تو بیعت خواهد کرد.<ref> ابن اثیر، الكامل، ۱۳۸۵ق، ج‏ ۴، ص ۶.</ref>
کاربر ناشناس