Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۷۳
ویرایش
افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←جایگاه شیعیان: ویرایش جزیی
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←جایگاه شیعیان: ویرایش جزیی) |
||
| خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
==جایگاه شیعیان== | ==جایگاه شیعیان== | ||
[[معاویه]] در [[سال ۴۷ قمری]] دستور حمله به غوریان (ساکنان هزاره‌جات کنونی) را به اتهام ارتداد صادر کرد؛ چرا که آنها از دستور معاویه در [[لعن امام علی|سب امام علی (ع)]] پیروی نکردند. با آمدن داعیان [[بنی‌عباس]] در [[خراسان]]، گروهی از شیعیان با آنان همکاری کردند. | [[معاویه]] در [[سال ۴۷ قمری]] دستور حمله به غوریان (ساکنان هزاره‌جات کنونی) را به اتهام ارتداد صادر کرد؛ چرا که آنها از دستور معاویه در [[لعن امام علی|سب امام علی (ع)]] پیروی نکردند.{{مدرک}} با آمدن داعیان [[بنی‌عباس]] در [[خراسان]]، گروهی از شیعیان با آنان همکاری کردند. {{مدرک}} | ||
پس از انتقال حکومت بنی‌عباس از [[مرو]] به [[بغداد]] توسط [[مامون]] | پس از انتقال حکومت بنی‌عباس از [[مرو]] به [[بغداد]] توسط [[مامون]]، به ترتیب [[طاهریان]]، [[صفاریان]]، [[سامانیان]]، [[غزنویان]] و [[سلجوقیان]] بر خراسان یا بخشهای دیگر افغانستان مسلط شدند. در دوره غزنویان و سلجوقیان که ارتباط نزدیک با بنی‌عباس داشتند، فشارهایی بر شیعیان وارد شد و تعدادی از آنان به اتهام [[ارتداد]] و [[تکفیر]] کشته شدند.<ref>سعیدی، شیعیان افغانستان، پیشینه و مناسبات.</ref> | ||
ظهور [[ایلخانان]] مغول پس از سقوط بنی‌عباس، تمایلات شیعی آنها و همچنین بیطرفی مذهبی، موجب شد شیعیان از آزادی مذهبی برخوردار باشند. [[تیموریان]] هم گرچه سنی‌مذهب بودند، اما بیطرفی مذهبی پیشه کردند و شیعیان را در اجرای مراسم مذهبی خود آزاد گذاشتند. بابُریان هم که نیمی از افغانستان را زیر سلطه داشتند، اهل تسامح مذهبی بودند.<ref>سعیدی، شیعیان افغانستان، پیشینه و مناسبات.</ref> | ظهور [[ایلخانان]] مغول پس از سقوط بنی‌عباس، تمایلات شیعی آنها و همچنین بیطرفی مذهبی، موجب شد شیعیان از آزادی مذهبی برخوردار باشند. [[تیموریان]] هم گرچه سنی‌مذهب بودند، اما بیطرفی مذهبی پیشه کردند و شیعیان را در اجرای مراسم مذهبی خود آزاد گذاشتند. بابُریان هم که نیمی از افغانستان را زیر سلطه داشتند، اهل تسامح مذهبی بودند.<ref>سعیدی، شیعیان افغانستان، پیشینه و مناسبات.</ref> | ||
با روی کار آمدن [[حکومت صفویه]]، بخشهای مهمی از افغانستان فعلی از هرات تا قندهار زیر سلطه حکومت صفویه قرار گرفت و [[شیعیان]] در آزادی کامل زندگی کردند. با این حال | با روی کار آمدن [[حکومت صفویه]]، بخشهای مهمی از افغانستان فعلی از هرات تا قندهار زیر سلطه حکومت صفویه قرار گرفت و [[شیعیان]] در آزادی کامل زندگی کردند. با این حال سخت‌گیری حاکمان صفوی بر [[اهل سنت]]، پیامدهای ناگواری پس از سقوط صفویان بر جای گذاشت و زمینه تنش‌های قومی و فشار بر شیعیان و هزاره‌ها را فراهم کرد.<ref>سعیدی، شیعیان افغانستان، پیشینه و مناسبات.</ref> | ||
[[هزارستان]] یا غورستان که مرکز تجمع اصلی شیعیان افغانستان است، پس از عصر صفویه تا آغاز حکومت عبدالرحمان خان، ناحیه خودمختار و نیمه مستقل | [[هزارستان]] یا غورستان که مرکز تجمع اصلی شیعیان افغانستان است، پس از عصر صفویه تا آغاز حکومت عبدالرحمان خان، ناحیه خودمختار و نیمه مستقل بود؛<ref>ناصری، طریقه تشیع و قله‌های تعصب در افغانستان، ص ۷۲ و ۷۳.</ref>، اما در همین دوره، شیعیان در دیگر نقاط افغانستان شاهد موارد بسیاری از قتل عام‌ها، تصرف سرزمین‌های خود و حملات متعدد بودند. از جمله میرویس خان اولین پادشاه پس از صفویه، با فتوای تکفیر شیعیان، دست به کشتار هزاره‌های قندهار زد. احمدشاه دُرانی، سپاه عظیمی برای تصرف ارزگان و [[دایکندی]] به راه انداخت. شیعیان کابل هم در سال ۱۲۱۹ق شاهد اینگونه اقدامات بودند و عده فراوانی از قزلباشان، خانه و دارایی خود را از دست داده و به هزاره‌جات پناه بردند. <ref>ارزگانی، خشونت‌های مذهبی از طریق دولت‌ها.</ref> | ||
===عبدالرحمان=== | ===عبدالرحمان=== | ||