کاربر ناشناس
ملاصدرا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمیزکاری) |
imported>Mohamadpur جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
وی تحصیلات مقدماتی را در کنار پدرش که از اشراف بود، به پایان رساند. پس از فوت پدر به [[اصفهان]] رفت. اصفهان در آن دوران پایتخت [[صفویه|صفویان]] بود و از جهت علوم نقلی و عقلی رونق داشت. وی علوم عقلی را نزد [[میرداماد|سید محمدباقر میرداماد]] (<small>متوفی ۱۰۴۱ ق.</small>) و علوم نقلی را از [[بهاء الدین عاملی|شیخ بهاء الدین عاملی]] (<small>متوفی ۱۰۳۰ ق.</small>) فراگرفت و از این دو اجازه دریافت کرد.<ref> صدرالدین شیرازی، شرح اصول کافی، ذیل حدیث اول، ص ۱۶</ref> هنگامی که وی به اصفهان می‌رفت دارای مقام علمی و عملی ممتازی بوده است؛ زیرا در ابتدای ورود به حوزه اصفهان در درس شیخ بهاءالدین عاملی (<small>۱۰۳۱-۹۵۳</small>) شرکت نمود.<ref>مقدمه محمدرضا مظفر بر الحکمة المتعالیة، ص ۵</ref> | وی تحصیلات مقدماتی را در کنار پدرش که از اشراف بود، به پایان رساند. پس از فوت پدر به [[اصفهان]] رفت. اصفهان در آن دوران پایتخت [[صفویه|صفویان]] بود و از جهت علوم نقلی و عقلی رونق داشت. وی علوم عقلی را نزد [[میرداماد|سید محمدباقر میرداماد]] (<small>متوفی ۱۰۴۱ ق.</small>) و علوم نقلی را از [[بهاء الدین عاملی|شیخ بهاء الدین عاملی]] (<small>متوفی ۱۰۳۰ ق.</small>) فراگرفت و از این دو اجازه دریافت کرد.<ref> صدرالدین شیرازی، شرح اصول کافی، ذیل حدیث اول، ص ۱۶</ref> هنگامی که وی به اصفهان می‌رفت دارای مقام علمی و عملی ممتازی بوده است؛ زیرا در ابتدای ورود به حوزه اصفهان در درس شیخ بهاءالدین عاملی (<small>۱۰۳۱-۹۵۳</small>) شرکت نمود.<ref>مقدمه محمدرضا مظفر بر الحکمة المتعالیة، ص ۵</ref> | ||
پس از اصفهان، دوباره به شیراز بازگشت. وی در شیراز در مدرسه خان تدریس می‌کرد.<ref> تاریخ آثار العجم، ص ۴۹۵، ذیل مدرسه خان شیراز</ref> در شیراز برخی از علما وی را آزار دادند و او شیراز را به سوی کهک یکی از روستاهای اطراف قم ترک کرد<ref>سید ابوالحسن قزوینی، سه مقاله و دو نامه، بی تا، ص ۲</ref> و سال‌ها در انزوا به ریاضت و تزکیه پرداخت. پس از این دوران وی به تألیف و تأسیس مکتب فلسفی خود روی آورد و تا پایان عمر بدان مشغول بود. مطابق برخی اسناد وی بخش پایانی زندگی را در قم گذراند. | پس از اصفهان، دوباره به شیراز بازگشت. وی در شیراز در مدرسه خان تدریس می‌کرد.<ref> تاریخ آثار العجم، ص ۴۹۵، ذیل مدرسه خان شیراز</ref> در شیراز برخی از علما وی را آزار دادند و او شیراز را به سوی کهک یکی از روستاهای اطراف قم ترک کرد<ref>سید ابوالحسن قزوینی، سه مقاله و دو نامه، بی تا، ص ۲</ref> و سال‌ها در انزوا به ریاضت و [[تزکیه]] پرداخت. پس از این دوران وی به تألیف و تأسیس مکتب فلسفی خود روی آورد و تا پایان عمر بدان مشغول بود. مطابق برخی اسناد وی بخش پایانی زندگی را در قم گذراند. | ||