غناء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←غناء و موسیقی در جمهوری اسلامی
جز (ویکی سازی) |
|||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
== غناء و موسیقی در جمهوری اسلامی== | == غناء و موسیقی در جمهوری اسلامی== | ||
قبل از شکل گیری [[حکومت اسلامی]] مواجه فقها نسبت به [[موسیقی]] و مسئله غناء با توجه به اجماعی که در آن مسئله وجود داشت، [[حرام|تحریمی]] بود<ref>قیدرلو، جانقربان، «مقدماتی در باب سیاست گذاری موسیقی در جمهوری اسلامی ایران ارائه راهکارهای مناسب برای تحقق سیاست ها»، ۱۴۴-۱۴۵؛ قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۲۹؛ ایرانی، هشت گفتار پیرامون حقیقت موسیقی غنایی، ۱۳۷۶، ص۱۲۵.</ref> مواجۀ فقها و علما در [[جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی]] با غناء و موسیقی باعث ایجاد یک نوع نگاهی ایجابی به برخی از غناءها و موسیقی‌ها شد، [[مرتضی مطهری|شهید مطهری]] در مورد موسیقی و غناء معتقد است «اینکه گفته | قبل از شکل گیری [[حکومت اسلامی]] مواجه فقها نسبت به [[موسیقی]] و مسئله غناء با توجه به اجماعی که در آن مسئله وجود داشت، [[حرام|تحریمی]] بود<ref>قیدرلو، جانقربان، «مقدماتی در باب سیاست گذاری موسیقی در جمهوری اسلامی ایران ارائه راهکارهای مناسب برای تحقق سیاست ها»، ۱۴۴-۱۴۵؛ قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۲۹؛ ایرانی، هشت گفتار پیرامون حقیقت موسیقی غنایی، ۱۳۷۶، ص۱۲۵.</ref> مواجۀ فقها و علما در [[جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی]] با غناء و موسیقی باعث ایجاد یک نوع نگاهی ایجابی به برخی از غناءها و موسیقی‌ها شد، [[مرتضی مطهری|شهید مطهری]] در مورد موسیقی و غناء معتقد است «اینکه گفته میشود موسیقی غذای روح است سخن درستی است»<ref>مطهری، یادداشت‌های استاد مطهری، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۲۱.</ref> او در مورد غناء معتقد است «پس غنائی که حرام است عبارت است از آوازهای متناسب با [[خمر|شراب]]، [[رقص]]، [[فحشا]] و شهوت انگیز.»<ref>مطهری، یادداشت‌های استاد مطهری، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> | ||
برخی عنوان کرده‌اند با توجه به اینکه فتوای مشهور فقهای قبل از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] حرمت موسیقی بود، وقتی [[صدا و سیما]] به دست متدینین افتاد آنها تلاش کردند که کل موسیقی را از [[رادیو]] و [[تلویزیون]] حذف کنند اما [[سید محمد حسینی بهشتی|شهید بهشتی]] تلاش‌هایی برای اجازه استفاده حداقلی موسیقی در رادیو و تلویزیون را گرفت.<ref>قیدرلو، جانقربان، «مقدماتی در باب سیاست گذاری موسیقی در جمهوری اسلامی ایران ارائه راهکارهای مناسب برای تحقق سیاست ها»، ص۱۴۹.</ref> فتوی [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]] مبنی بر [[حلال|حلیت]] موسیقی غیر لهوی بعد از مرثیه شهید مطهری عملا فتح بابی برای ورود موسیقی به حوزه سیاست‌گذاری جمهوری اسلامی بود. ایشان در این فتوا عنوان کردند که سرودهایی که دارای فایده بوده و مهیج برای [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و جنگ است اشکال ندارد<ref>ایرانی، هشت گفتار پیرامون حقیقت موسیقی غنایی، ۱۳۷۶ش، ص۱۱۵.</ref>. در واقع این فتوا بود که باعث شد مراکزی چون [[حوزه هنری سازمان تبلیغات]]، مرکز موسیقی [[وزارت ارشاد]]، مرکز موسیقی رادیو و تلویزیون ملی ایران شروع به کار کردند و تلاش کردند موسیقی‌هایی با محور موسیقی سنتی، عرفانی، انقلابی، نظامی، مناسبتی تولید کنند.<ref>قیدرلو، جانقربان، «مقدماتی در باب سیاست | برخی عنوان کرده‌اند با توجه به اینکه فتوای مشهور فقهای قبل از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] حرمت موسیقی بود، وقتی [[صدا و سیما]] به دست متدینین افتاد آنها تلاش کردند که کل موسیقی را از [[رادیو]] و [[تلویزیون]] حذف کنند اما [[سید محمد حسینی بهشتی|شهید بهشتی]] تلاش‌هایی برای اجازه استفاده حداقلی موسیقی در رادیو و تلویزیون را گرفت.<ref>قیدرلو، جانقربان، «مقدماتی در باب سیاست گذاری موسیقی در جمهوری اسلامی ایران ارائه راهکارهای مناسب برای تحقق سیاست ها»، ص۱۴۹.</ref> فتوی [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]] مبنی بر [[حلال|حلیت]] موسیقی غیر لهوی بعد از مرثیه شهید مطهری عملا فتح بابی برای ورود موسیقی به حوزه سیاست‌گذاری جمهوری اسلامی بود. ایشان در این فتوا عنوان کردند که سرودهایی که دارای فایده بوده و مهیج برای [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و جنگ است اشکال ندارد<ref>ایرانی، هشت گفتار پیرامون حقیقت موسیقی غنایی، ۱۳۷۶ش، ص۱۱۵.</ref>. در واقع این فتوا بود که باعث شد مراکزی چون [[حوزه هنری سازمان تبلیغات]]، مرکز موسیقی [[وزارت ارشاد]]، مرکز موسیقی رادیو و تلویزیون ملی ایران شروع به کار کردند و تلاش کردند موسیقی‌هایی با محور موسیقی سنتی، عرفانی، انقلابی، نظامی، مناسبتی تولید کنند.<ref>قیدرلو، جانقربان، «مقدماتی در باب سیاست | ||