کاربر ناشناس
اصحاب سبت: تفاوت میان نسخه‌ها
لینک کردن+ ویرایش صوری
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
imported>Movahhed (لینک کردن+ ویرایش صوری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اصحاب سَبْت''' گروهی از [[بنی‌اسرائیل]] بودند که بنا به آیات [[قرآن]] به خاطر نافرمانی خدا و صید ماهی در [[شنبه|روز شنبه]]، به [[عذاب الهی]] گرفتار شدند. بیشتر [[روایت|روایات]] ماجرای اصحاب سبت را در زمان [[حضرت | '''اصحاب سَبْت''' گروهی از [[بنی‌اسرائیل]] بودند که بنا به آیات [[قرآن]] به خاطر نافرمانی خدا و صید ماهی در [[شنبه|روز شنبه]]، به [[عذاب الهی]] گرفتار شدند. بیشتر [[روایت|روایات]] ماجرای اصحاب سبت را در زمان [[حضرت داوود]] و در شهر ایله دانسته‌اند. | ||
== نامگذاری== | == نامگذاری== | ||
سَبت در لغت به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است<ref> Jeffery ،The Foreign Vocabulary of the Qur p، ۱۹۸۳م، ص۱۶۱ بنقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).</ref> این واژه نزد عبرانیان به معنای روز شنبه نیز به کار می‌رفته است.<ref>مشکور، فرهنگ تطبیقی عربی با زبان‌های سامی و ایرانی، ۱۳۵۷ش، ج۱، ص۳۵۲ بنقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).</ref> | سَبت در لغت به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است<ref> Jeffery ،The Foreign Vocabulary of the Qur p، ۱۹۸۳م، ص۱۶۱ بنقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).</ref> این واژه نزد عبرانیان به معنای روز شنبه نیز به کار می‌رفته است.<ref>مشکور، فرهنگ تطبیقی عربی با زبان‌های سامی و ایرانی، ۱۳۵۷ش، ج۱، ص۳۵۲ بنقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).</ref> | ||
سبت از روزهای مذهبی یهود است و نزد آنان قداست ویژه‌ای دارد. در [[عهد عتیق]] و | سبت از روزهای مذهبی یهود است و نزد آنان قداست ویژه‌ای دارد. در [[عهد عتیق]] و تلمود، انجام کارهای غیر عبادی همچون تجارت، صید ماهی و پرندگان در این روز ممنوع شده است.<ref> کتاب مقدس، سفر خروج، ۲۰: ۹-۱۰؛ سفر لاویان، ۲۳: ۱-۳؛ سفر تثنیه، ۵: ۱۲-۱۵؛ ر. ک. تلمود، ۱۰۶p به بعد، به نقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).</ref> | ||
بنا بر برخی | بنا بر برخی روایات، خدا به وسیله [[حضرت موسی]]، از یهود خواسته بود [[روز جمعه]] را بزرگ دارند و در آن کارهای غیرعبادی انجام ندهند؛ اما یهودیان شنبه را افضل دانستند و خدا شکار را در شنبه بر آنها [[حرام]] کرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۹.</ref> گروهی از بنی‌اسرائیل، در روز شنبه به صید ماهی پرداختند و بر اثر عذاب الهی به بوزینه تبدیل شدند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۴.</ref> [[قرآن]] از این گروه، به «اصحاب سبت» یاد کرده است.<ref>سوره نساء، آیه۴۷.</ref> | ||
== ماجرا== | == ماجرا== | ||
بر پایه روایات تفسیری، قومی در کنار دریا می‌زیستند از جانب خدا به آنان فرمان رسید که از صید و خوردن ماهی در روز شنبه خودداری کنند. گروهی از آنان حیله‌ای اندیشیدند و در ساحل دریا گودال‌هایی کندند تا در روزهای شنبه با امواج دریا ماهیان به این گودال‌ها داخل شوند و در روزهای یک‌شنبه آنها را صید کنند.<ref>تفسیر منسوب به امام حسن | بر پایه [[روایات]] تفسیری، قومی در کنار دریا می‌زیستند. از جانب خدا به آنان فرمان رسید که از صید و خوردن ماهی در روز شنبه خودداری کنند. گروهی از آنان حیله‌ای اندیشیدند و در ساحل دریا گودال‌هایی کندند تا در روزهای شنبه با امواج دریا ماهیان به این گودال‌ها داخل شوند و در روزهای یک‌شنبه آنها را صید کنند.<ref>تفسیر منسوب به [[امام حسن عسکری]]، ۱۴۰۹ق، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref> طبق برخی دیگر از نقل‌ها، آنان در روزهای شنبه ماهی صید می‌کردند و در روزهای دیگر آنها را می‌خورند؛ گویا می‌گفتند ما از خوردن ماهی در روز شنبه نهی شده‌ایم نه از صید آن.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۵.</ref> قومشان در برابر آنها دو دسته شدند گروهی عکس‌العملی از خود نشان ندادند و گروهی دیگر آنان را از انجام این کار نهی کردند؛<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۵۴.</ref> اما آنان توجهی نکردند و به کار خود ادامه دادند. کسانی که آنها را از این کار نهی می‌کردند چون می‌دانستند این گروه به عذاب الهی گرفتار می‌شوند، از آنان کناره‌گیری کردند. اصحاب سبت پس از چندی به بوزینه تبدیل شدند و بنا بر برخی روایات، پس از ۳ روز هلاک شدند.<ref>.تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، ۱۴۰۹ق، ص۲۷۹.</ref> برخی از [[مفسران]] با استناد به برخی از آیات مربوط به اصحاب سبت،<ref> سوره اعراف، آیه ۱۶۵.</ref> گفته‌اند فقط کسانی که [[نهی از منکر]] می‌کردند نجات یافتند؛ اما دو گروه دیگر(خطاکاران و ساکتین) گرفتار عذاب الهی شدند.<ref>ر. ک. طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref> | ||
== مکان و زمان== | == مکان و زمان== | ||
بنا بر آیات | بنا بر آیات قرآن، اصحاب سبت در کنار دریا زندگی می‌کردند.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۶۳. </ref> برخی مکان آنها را شهر «ایله» دانسته‌اند<ref> فخررازی، مفاتیح الغیب، ج۱۲، ص۴۱۲.</ref> در روایتی از [[امام باقر(ع)]] نیز شهر اصحاب سبت، ایله معرفی شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۶.</ref> به گفته [[علامه طباطبایی]] از شهرهای مدین و طبریه نیز به عنوان مکان زندگی اصحاب سبت یاد شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۰۳.</ref> | ||
بیشتر روایات، داستان اصحاب سبت را در زمان [[حضرت | بیشتر روایات، داستان اصحاب سبت را در زمان [[حضرت داوود]] دانسته‌اند.<ref>فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۲، ص۴۱۲.</ref> | ||
== تمثیل یا واقعیت دانستن مسخ== | == تمثیل یا واقعیت دانستن مسخ== | ||
بر پایه روایتی که ابن ابی‌نجیح از مجاهد نقل کرده، منظور از مسخ اصحاب سبت در [[قرآن]]، دیگرگونه شدن آنان نیست بلکه این یک تمثیل است و تنها مسخ قلب‌هایشان صورت گرفته است. این آراء | بر پایه روایتی که [[ابن ابی‌نجیح]] از [[مجاهد]] نقل کرده، منظور از مسخ اصحاب سبت در [[قرآن]]، دیگرگونه شدن آنان نیست بلکه این یک تمثیل است و تنها مسخ قلب‌هایشان صورت گرفته است. این آراء مجاهد، مورد نقد مفسران و متکلمان قرار گرفته است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] این دیدگاه را بر خلاف ظاهر آیات و نظر بیشتر مفسران دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۴.</ref> | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
{{پانویس۲}} | {{پانویس۲}} | ||