Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۷۱
ویرایش
بقعه مبارکه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Zakeri جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''بُقْعه مُبارکه''' اصطلاحی [[قرآن|قرآنی]] به‌معنای قطعه‌زمینی با [[برکت]] است. وادی مقدس طوی و وادی اَیْمَن نام دیگر آن است. [[خداوند]] در این مکان با [[موسی(ع)]] سخن گفت و او را به پیامبری برگزید. اغلب [[مفسران]]، مبارک بودن این مکان را به جهت سخن گفتن خدا با موسی می‌دانند. بقعه مبارکه مکان دارای احترامی است و خدا به موسی(ع) امر کرد کفش خود را در این مکان از پا در آورد. | ||
==معرفی اجمالی== | ==معرفی اجمالی== | ||
بقعه مبارکه به معنای قطعه‌زمینی با برکت، اصطلاحی قرآنی است که تنها یک بار در [[قرآن]] مورد اشاره قرار گرفته است.<ref>حیدری، بقعه مبارکه، دائرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۶۱۲.</ref> هنگامی که موسی (ع) شبانه از [[مدین|مَدین]] عازم [[مصر]] بود، آتشی از جانب [[طور سینا]] نظر او را جلب کرد و به سوی آن رهسپار شد.<ref>رک: مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۳۱۵.</ref> طبق [[آیه]] ۳۰ [[سوره قصص]] «پس چون به آن [آتش] | بقعه مبارکه به معنای قطعه‌زمینی با برکت، اصطلاحی قرآنی است که تنها یک بار در [[قرآن]] مورد اشاره قرار گرفته است.<ref>حیدری، بقعه مبارکه، دائرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۶۱۲.</ref> هنگامی که موسی(ع) شبانه از [[مدین|مَدین]] عازم [[مصر]] بود، آتشی از جانب [[طور سینا]] نظر او را جلب کرد و به سوی آن رهسپار شد.<ref>رک: مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۳۱۵.</ref> طبق [[آیه]] ۳۰ [[سوره قصص]] «پس چون به آن [آتش] رسید از جانب راست وادی (یا از وادی ایمن) در آن جایگاه مبارک از آن درخت ندا آمد که ای موسی منم من خداوند پروردگار جهانیان». در این هنگام بود که خداوند موسی(ع) را به پیامبری برگزید و [[معجزه]] عصا و [[ید بیضا]] را به او داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۷۵ـ۷۷.</ref> | ||
==موقعیت مکانی بقعه مبارکه== | ==موقعیت مکانی بقعه مبارکه== | ||