نیت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نِیَّت''' به معنای قصد و اراده برای انجام کار است. بر اساس [[روایات]]، ارزش هر کار با توجه به «نیت» آن تعیین می‌شود. متون روایی، نیت را اصل و شالوده کارها و اعمال را ثمره آن معرفی کرده‌ و [[مسلمانان]] را به داشتن نیت پاک و مخلصانه، توصیه نموده و نیت فاسد و [[ریا|ریایی]] را عامل از بین رفتن روزی و پیش‌آمدن بلا و گرفتاری دانسته‌اند. بنا بر نظر [[فقیهان|فقهای]] [[شیعه]]، نیت کردن در [[عبادات]] ضروری است؛ و از [[ارکان نماز]] است. نیت لازم نیست بر زبان آورده شود.

«نیت» در لغت به معنای «قصد»، «اراده»، «عزم» و «اندیشه» به کار رفته<ref>فرهنگ لغت دهخدا، ذیل واژه نیت.</ref> و در اصطلاح نیز به معنای قصد و اراده‌ای است که انسان را به چیزی وادار کند.<ref> موسوی خمینی، آداب الصلواه، ۱۳۷۴ش، ص۵۶. </ref> از [[محقق طوسی]] نقل شده که «نیت»، قصد انجام دادن فعل و واسطه بین علم و عمل است.<ref>مشکینی، درس‌های اخلاق، ترجمه علیرضا فیض، ۱۳۸۰ش، ص۶۴.</ref> [[مصباح یزدی]] نیز نیت را به «انگیزه اختیاری و آگاهانه برای انجام دادن کارها»، تعریف کرده است.<ref>مصباح یزدی، کلمة حول فلسفةالاخلاق، بی‌تا، ص۲۱، به نقل از مصباح، «نقش نیت در ارزش اخلاقی»، ص۸۳.</ref>

== جایگاه==

بر اساس [[روایات]]، ارزش و اهمیت هر کاری بر اساس نیت و انگیزه آن تعیین می‌شود؛<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۵۷۹.</ref> به علاوه اینکه نیت‌های ریایی باعث باطل شدن عمل و نیت‌های مخلصانه و با [[قصد قربت]] به خداوند، باعث کمال عمل می‌شوند؛<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۱.</ref>  طبق [[حدیث]] معروف «إنّما الأعمالُ بالنیّات»، اعمال انسان در گرو نیت‌هاست،<ref>طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ص۸۴.</ref> [[معصومان(ع)]] در روایات بسیاری، بر داشتن نیت پاک و مخلصانه تاکید کرده و نیت فاسد را عامل از بین رفتن برکت و روزی انسان و پیش آمدن بلا و گرفتاری معرفی نمودند.<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، تلخیص حمید حسینی، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۵۷۹.</ref>