کاربر ناشناس
حزبالله: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Hrezaei بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{دیگر کاربردها|حزب الله}} | {{دیگر کاربردها|حزب الله}} | ||
'''حزباللّه'''، به معناى گروهِ | '''حزباللّه'''، به معناى گروهِ منسوب به [[خدا]]، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] است و در [[احادیث]] نیز به آن اشاره شده است. براساس روایات، مراد از حزب الله، شیعیان خدا، [[حضرت محمد(ص)|رسول]] و [[شیعیان]] [[على (ع)]] بیان شده است. [[پیامبر اکرم]]، حزب [[على (ع)]] را حزب خود و حزب خود را حزباللّه شمرده است. | ||
==در لغت و اصطلاح== | ==در لغت و اصطلاح== | ||
حزباللّه، به معناى گروهِ | حزباللّه، به معناى گروهِ منسوب به [[خدا]]، در مقابل حزبالشیطان، سه بار در [[قرآن|قرآنکریم]] ذکر شده است. <ref> رجوع کنید به مائده: ۵۶، یکبار؛ مجادله: ۲۲، دو بار </ref> حزب در لغت معانى گوناگونى دارد، از جمله یاران هم عقیده و تحت امر یک فرد، گروهى که داراى یک هدف باشند، طایفه، وِرد و ذکر، جماعت، و مردم. <ref> خلیلبن احمد؛ ابنمنظور، ذیل «حزب» </ref> [[راغب اصفهانی]] <ref> ذیل «حزب» </ref> «فشردگى» را نیز در معناى آن لحاظ کرده است. حزباللّه در آیه ۵۶ [[سوره مائده]] به معانیاى تفسیر شده که با معناى لغوى آن در پیوند است، از جمله لشکر خدا، اولیاى خدا، شیعه خدا و یاران خدا. | ||
==مراد از حزب الله== | ==مراد از حزب الله== | ||
خط ۱۴: | خط ۱۱: | ||
به گفته اخفش (متوفى ۲۲۰ یا ۲۲۱)، حزباللّه کسانیاند که به دین خدا در آمدهاند و از او اطاعت میکنند و خدا نیز یاریشان میکند. <ref> رجوع کنید به طبرى؛ فخررازى، ذیل آیه؛ نیز رجوع کنید به طوسى، التبیان، ذیل آیه </ref> [[علامه طباطبائی|طباطبائى]] عبارت «فَانَّ حِزبَ اللّهِ هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایى میداند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معناى آیه چنین میشود: کسى که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است، زیرا از حزباللّه است و حزباللّه هم همواره غالب است. <ref> ذیل آیه </ref> [[ابن عباس]] مراد از حزباللّه را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز [[شیعیان]] [[على (ع)]] معنا کرده و غالب بودن آنها را عبارت از علوّ آنها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است. <ref> رجوع کنید به حسکانى، ج ۱، ص ۲۴۶ </ref> | به گفته اخفش (متوفى ۲۲۰ یا ۲۲۱)، حزباللّه کسانیاند که به دین خدا در آمدهاند و از او اطاعت میکنند و خدا نیز یاریشان میکند. <ref> رجوع کنید به طبرى؛ فخررازى، ذیل آیه؛ نیز رجوع کنید به طوسى، التبیان، ذیل آیه </ref> [[علامه طباطبائی|طباطبائى]] عبارت «فَانَّ حِزبَ اللّهِ هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایى میداند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معناى آیه چنین میشود: کسى که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است، زیرا از حزباللّه است و حزباللّه هم همواره غالب است. <ref> ذیل آیه </ref> [[ابن عباس]] مراد از حزباللّه را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز [[شیعیان]] [[على (ع)]] معنا کرده و غالب بودن آنها را عبارت از علوّ آنها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است. <ref> رجوع کنید به حسکانى، ج ۱، ص ۲۴۶ </ref> | ||
==در قرآن== | == حزب الله در قرآن== | ||
در آیه ۲۲ [[سوره مجادله]] کسانى مصداق حزباللّه معرفى شدهاند که با دشمنان خدا و رسول او، هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستى نمیورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا [[ایمان]] را بر قلبهایشان حک کرده و با روحى از جانب خود تأییدشان نموده و جزاى آنها را [[بهشت]] قرار داده است. به گفته طباطبائى، <ref> ذیل آیه </ref> دلیل تکرار حزباللّه، به جاى به کار بردن ضمیر، در این آیه این است که سخن جنبه مَثَل پیدا کند. [[شیخ طوسی|طوسى]] <ref> التبیان، ذیل آیه </ref> حزباللّه را در این آیه لشکریان و اولیاى خدا دانسته و از قول زجاج آن را به معناى برگزیدگان خدا آورده است. به نوشته طباطبائى، <ref>همانجا</ref> تعبیر از مؤمنان به حزباللّه و وصف آنها به فلاح، نوعى شرف بخشیدن به آنان از سوى خداوند است. | در آیه ۲۲ [[سوره مجادله]] کسانى مصداق حزباللّه معرفى شدهاند که با دشمنان خدا و رسول او، هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستى نمیورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا [[ایمان]] را بر قلبهایشان حک کرده و با روحى از جانب خود تأییدشان نموده و جزاى آنها را [[بهشت]] قرار داده است. به گفته طباطبائى، <ref> ذیل آیه </ref> دلیل تکرار حزباللّه، به جاى به کار بردن ضمیر، در این آیه این است که سخن جنبه مَثَل پیدا کند. [[شیخ طوسی|طوسى]] <ref> التبیان، ذیل آیه </ref> حزباللّه را در این آیه لشکریان و اولیاى خدا دانسته و از قول زجاج آن را به معناى برگزیدگان خدا آورده است. به نوشته طباطبائى، <ref>همانجا</ref> تعبیر از مؤمنان به حزباللّه و وصف آنها به فلاح، نوعى شرف بخشیدن به آنان از سوى خداوند است. | ||
خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
نقطه مقابل حزباللّه در قرآنکریم، حزبالشیطان است که در آیات ۱۴ تا ۱۹ سوره مجادله وصف هایى درباره آنها آمده است. در این آیات حزبالشیطان قومیاند که مغضوبین خدا را به دوستى گرفتهاند و به [[دروغ]] بر مؤمن بودن خود سوگند یاد میکنند. دامنه دروغگویى آنها تا آنجاست که حتى در [[قیامت]] هم سوگند دروغ میخورند و با این حال میپندارند که حق با آنهاست. آنان کسانى هستند که [[شیطان]] بر آنها غلبه کرده و خدا را از یاد آنها برده است. | نقطه مقابل حزباللّه در قرآنکریم، حزبالشیطان است که در آیات ۱۴ تا ۱۹ سوره مجادله وصف هایى درباره آنها آمده است. در این آیات حزبالشیطان قومیاند که مغضوبین خدا را به دوستى گرفتهاند و به [[دروغ]] بر مؤمن بودن خود سوگند یاد میکنند. دامنه دروغگویى آنها تا آنجاست که حتى در [[قیامت]] هم سوگند دروغ میخورند و با این حال میپندارند که حق با آنهاست. آنان کسانى هستند که [[شیطان]] بر آنها غلبه کرده و خدا را از یاد آنها برده است. | ||
==در احادیث== | ==حزب الله در احادیث== | ||
در [[احادیث]] نیز حزباللّه مورد اشاره و تفسیر قرار گرفته است: | در [[احادیث]] نیز حزباللّه مورد اشاره و تفسیر قرار گرفته است: | ||
خط ۳۵: | خط ۳۲: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس|۴}} | {{پانویس|اندازه=ریز|۴}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{ستون-شروع}} | {{ستون-شروع|2}} | ||
* قرآن. | * قرآن. |