حزب‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

حزب‌اللّه، تعبیرى قرآنى در اشاره به پیروان دین حق.

در آیه ۲۲ [[سوره مجادله]] کسانى مصداق حزب‌اللّه معرفى شده‌اند که با دشمنان خدا و رسول او، هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستى نمی‌ورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا [[ایمان]] را بر قلب‌هایشان حک کرده و با روحى از جانب خود تأییدشان نموده و جزاى آن‌ها را [[بهشت]] قرار داده است. به گفته طباطبائى، <ref> ذیل آیه </ref> دلیل تکرار حزب‌اللّه، به جاى به کار بردن ضمیر، در این آیه این است که سخن جنبه مَثَل پیدا کند. [[شیخ طوسی|طوسى]] <ref> التبیان، ذیل آیه </ref> حزب‌اللّه را در این آیه لشکریان و اولیاى خدا دانسته و از قول زجاج آن را به معناى برگزیدگان خدا آورده است. به نوشته طباطبائى، <ref> همانجا </ref> تعبیر از مؤمنان به حزب‌اللّه و وصف آن‌ها به فلاح، نوعى شرف بخشیدن به آنان از سوى خداوند است.