قزلباش: تفاوت میان نسخه‌ها

با حملات [[عثمانی|عثمانیان]] به حدود و شهرهای ایران، [[شاه صفی]]  به [[تبریز]] رفت و با بذل و بخشش‌، سپاهیان بسیاری  گردآورد و قلعه ایروان را به تصرف خود درآورد؛ اما پس از چندی عثمانیان با [[معاهده زهاب]]، میان دولت صفویه و دولت عثمانی، بغداد از ایران جدا کردند.<ref>قزوینی، عباسنامه، ص۵۲ </ref> سپاه قزلباش بعد از این معاهده، روحیه دلاوری را از دست می‌دهد و بیشتر به یک قشون داخلی تبدیل می‌شود. برای همین در دوره [[شاه سلیمان]] نیز چندان اثری از جنگاوری دیده نمی‌شود.

قزلباشان در پایان دوره صفوی، اندک اندک به یک مقام نظامی تشریفاتی و صاحبان اموال خاصه تبدیل شدند و به بیشتر به عیش و نوش پرداختند. از سوی دیگر علمای شیعه به تدریج اندیشه‌های صوفی گرایانه را که عامل اصلی گردآمدن قزلباشان بود، به باد نقد گرفتند و کار به دشمنی شدید و آشکار تبدیل شد و به رد و تکفیر صوفیان انجامید.