قزلباش: تفاوت میان نسخه‌ها

قزلباش (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۴۰

۶۳ بایت حذف‌شده ، ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۱۷

جز

منابع

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Hamedona

@@ خط ۸۶: / خط ۸۶: @@
 در سال ۹۹۶ قمری، عباس به کمک مرشد قلی‌خان استاجلو در قزوین بر تخت سلطنت نشست.<ref>تاریخ عالم آرای عباسی، ج ۲، ص ۳۷۹</ref> داعیه امراء قزلباش و تمایلات آن‌ها به گریز از مرکز، تجزیه حاکمیت صفوی را وعده می‌داد و جنبش‌ها و قیام‌های مختلف در گوشه و کنار مملکت موجودیت حکومت فرزندان شیخ صفی را به چالش می‌کشید.<ref>تاریخ عالم آرای عباسی، ج ۲، ص ۳۷۹.</ref> [[شاه عباس اول|شاه عباس یکم]] در اقدامی ویژه، یک نیروی نظامی نوینی از گرجیان را در عرض طبقات قدیمی قزلباش فراهم کرد و به قدرت و تمرکز حکومت افزود.<ref>ایران عصر صفوی، ص ۷۶.</ref>
-[[شاه صفی]] نیز در  هجده سالگی به حکومت رسید. او چنان بی‌رحم بود که حتی افراد ذکور خاندان سلطنتی را از دم کشت و سپهسالار کل سپاه زینل خان شاملو، «عیسی خان» و «چراغ خان قورچی‌باشی» و وزیر اعظم «میرزا طالب اردوبادی» و «ایشیک آقاسی اغورلو خان شاملو» و بسیاری دیگر را نیز کشت.
+[[شاه صفی]] نیز در  هجده سالگی به حکومت رسید. او چنان بی‌رحم بود که حتی افراد ذکور خاندان سلطنتی را از دم کشت و سپهسالار کل سپاه زینل خان شاملو، «عیسی خان» و «چراغ خان قورچی‌باشی» و وزیر اعظم «میرزا طالب اردوبادی» و «ایشیک آقاسی اغورلو خان شاملو» و بسیاری دیگر را نیز کشت.<ref>شعبانی،تاریخ اجتماعی ایران در عصر افشاریه، ص۱۵</ref>
-با حملات [[عثمانی|عثمانیان]] به حدود و شهرهای ایران، [[شاه صفی]]  به [[تبریز]] رفت و با بذل و بخشش‌، سپاهیان بسیاری  گردآورد و قلعه ایروان را به تصرف خود درآورد. بدین ترتیب، [[شیعیان ارمنستان|ارمنستان]] و [[شیعیان گرجستان|گرجستان]] نیز به ایران پیوستند اما پس از چندی عثمانیان با [[معاهده زهاب]]، میان دولت صفویه و دولت عثمانی، بغداد از ایران جدا کردند. سپاه قزلباش بعد از این معاهده، روحیه دلاوری را از دست می‌دهد و بیشتر به یک قشون داخلی تبدیل می‌شود. برای همین در دوره [[شاه سلیمان]] نیز چندان اثری از جنگاوری دیده نمی‌شود.
+با حملات [[عثمانی|عثمانیان]] به حدود و شهرهای ایران، [[شاه صفی]]  به [[تبریز]] رفت و با بذل و بخشش‌، سپاهیان بسیاری  گردآورد و قلعه ایروان را به تصرف خود درآورد؛ اما پس از چندی عثمانیان با [[معاهده زهاب]]، میان دولت صفویه و دولت عثمانی، بغداد از ایران جدا کردند. سپاه قزلباش بعد از این معاهده، روحیه دلاوری را از دست می‌دهد و بیشتر به یک قشون داخلی تبدیل می‌شود. برای همین در دوره [[شاه سلیمان]] نیز چندان اثری از جنگاوری دیده نمی‌شود.
 قزلباشان در پایان دوره صفوی، اندک اندک به یک مقام نظامی تشریفاتی و صاحبان اموال خاصه تبدیل شدند و به بیشتر به عیش و نوش پرداختند. از سوی دیگر علمای شیعه به تدریج اندیشه‌های صوفی گرایانه را که عامل اصلی گردآمدن قزلباشان بود، به باد نقد گرفتند و کار به دشمنی شدید و آشکار تبدیل شد و به رد و تکفیر صوفیان انجامید.