پرش به محتوا

سکرات موت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۱
جز
خط ۱۵: خط ۱۵:
[[امام علی(ع)]] در [[حدیث|حدیثی]] می‌فرماید لحظه فرا رسیدن [[مرگ]] سختی‌هایی دارد دشوارتر از آن که توصیف شود یا در [[عقل]] مردم بگنجد.<ref>مکارم شیرازی، پیام قران، ۱۳۸۶ش، ج۵، ص۳۴۵.</ref> بر اساس روایات، چنین حالاتی به خاطر مشاهده وضعیت و شرایط بعد از مرگ، جدایی از [[دنیا]] و دلبستگی‌های آن، قرار گرفتن در برابر نتیجه اعمال و ترس از سرنوشت نهایی برای انسان رخ می‌دهند.<ref>مکارم شیرازی، پیام قران، ج۵، ص۳۴۴.</ref> در یکی از خطبه‌های [[نهج البلاغه]]، «سکرات مرگ»، این‌گونه توصیف شده است:  
[[امام علی(ع)]] در [[حدیث|حدیثی]] می‌فرماید لحظه فرا رسیدن [[مرگ]] سختی‌هایی دارد دشوارتر از آن که توصیف شود یا در [[عقل]] مردم بگنجد.<ref>مکارم شیرازی، پیام قران، ۱۳۸۶ش، ج۵، ص۳۴۵.</ref> بر اساس روایات، چنین حالاتی به خاطر مشاهده وضعیت و شرایط بعد از مرگ، جدایی از [[دنیا]] و دلبستگی‌های آن، قرار گرفتن در برابر نتیجه اعمال و ترس از سرنوشت نهایی برای انسان رخ می‌دهند.<ref>مکارم شیرازی، پیام قران، ج۵، ص۳۴۴.</ref> در یکی از خطبه‌های [[نهج البلاغه]]، «سکرات مرگ»، این‌گونه توصیف شده است:  


«در سکرات مرگ، سستی و ضعف سراپای انسان را می‌گیرد و رنگ رخسار او تغییر می‌کند. در ابتدا زبانش از گفتار باز می‌ماند ولی چشم و گوش و اندیشه او هنوز از کار نیفتاده‌اند. او درباره دنیا و اموالش با حسرت می‌اندیشد و پشیمان می‌شود. سپس مرگ بر او چیره‌تر می‌شود و گوش او نیز از کار می‌افتد؛ نه سخن می‌گوید و نه صدایی می‌شنود، چشمانش در حدقه چرخ می‌زند و چهره اطرافیان و حرکت لبهای آنان را می‌بیند ولی صدایشان را نمی‌شنود. پس از مدتی، سایه مرگ چشمان او را نیز فرا می‌گیرد و جان از بدنش خارج می‌گردد».<ref>نهج البلاغة‌، نسخه و تصحیح محمد عبده، خطبه۱۰۷، ج۱، ص۲۱۲؛ محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج۱۱، ص۱۲۴.</ref>
«در سکرات مرگ، سستی و ضعف سراپای انسان را می‌گیرد و رنگ رخسار او تغییر می‌کند. در ابتدا زبانش از گفتار باز می‌ماند ولی چشم و گوش و اندیشه او هنوز از کار نیفتاده‌اند. او درباره دنیا و اموالش با حسرت می‌اندیشد و پشیمان می‌شود. سپس مرگ بر او چیره‌تر می‌شود و گوش او نیز از کار می‌افتد؛ نه سخن می‌گوید و نه صدایی می‌شنود، چشمانش در حدقه چرخ می‌زند و چهره اطرافیان و حرکت لب های آنان را می‌بیند ولی صدایشان را نمی‌شنود. پس از مدتی، سایه مرگ چشمان او را نیز فرا می‌گیرد و جان از بدنش خارج می‌گردد».<ref>نهج البلاغة‌، نسخه و تصحیح محمد عبده، خطبه۱۰۷، ج۱، ص۲۱۲؛ محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج۱۱، ص۱۲۴.</ref>


البته در روایتی از [[امام صادق(ع)]] درباره سکرات مرگ وارد شده که مرگ برای [[مومن]]، راحت است جز این که گاهی به سبب پاک کردن [[گناهان|گناهانش]]، با سختی همراه می‌شود؛ چنانکه برای [[کافر]] نیز با سختی همراه است جز این که گاهی برای جبران نیک‌رفتاریش در دنیا، به آسانی انجام می‌شود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۵۳.</ref>
البته در روایتی از [[امام صادق(ع)]] درباره سکرات مرگ وارد شده که مرگ برای [[مومن]]، راحت است جز این که گاهی به سبب پاک کردن [[گناهان|گناهانش]]، با سختی همراه می‌شود؛ چنانکه برای [[کافر]] نیز با سختی همراه است جز این که گاهی برای جبران نیک‌رفتاریش در دنیا، به آسانی انجام می‌شود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۵۳.</ref>
۱۸٬۴۲۹

ویرایش