سهل بن سعد ساعدی: تفاوت میان نسخه‌ها

دو [[بیعت]] با پیامبر(ص)، [[نماز]] گزاردن به دو [[قبله]] و همچنین تمجید پیامبر(ص) از وی را از جمله فضایل او دانسته‌اند.<ref> مفید، الجمل، ص۱۰۶.</ref> خواهرانش نائله و عمره از زنانی بودند که در [[مدینه]] با پیامبر اکرم(ص) بیعت کردند.<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۲۷۸.</ref>  

سعد، [[حدیث|احادیثی]] از [[پیامبر(ص)]] و [[علی(ع)]] و [[فاطمه(س)]] و برخی صحابه نقل کرده است. [[ابوهریره]] و [[سعید بن مسیب]]، [[زهری]]، [[ابو حازم]] و پسرش [[عباس بن سهل]] از او حدیث روایت کرده‌اند.<ref> ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۳۲۰.</ref>

در سال ۷۴ق سعد از سوی حجاج احضار شد و حجاج او را به خاطر عدم حمایتشان از [[عثمان]] مؤاخذه کرد.<ref>طبری، تاریخ، ج۶، ص۱۹۵. </ref>حجاج برای تحقیر کردن گروهی از صحابه رسول خدا مانند سعد، جابر بن عبدالله، [[انس بن مالک]]، دستور داد تا گردن آنها را با سرب داغ کردند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۷۲.</ref>

هنگامی که سعد، در مدینه می‌زیست، مردی از [[آل مروان]] بر این شهر حکومت یافت. وی سهل را احضار کرده و کنیه [[ابوتراب]] علی(ع) را مورد استهزاء قرار داد و از سهل خواست تا امام را ناسزا گوید، اما او نپذیرفت و خاطرنشان کرد که هیچ کنیه‌ای نزد امام چون ابوتراب محبوب نبود<ref>ابن بطریق، العمدة، ص۴۴۹.</ref> و پیامبر اکرم(ع) او را به این کنیه خوانده است سپس جریان ملقب شدن حضرت به این کنیه را گزارش کرد.<ref>طبری، تاریخ، ج۲، ص۴۰۹.</ref>

سعد، در سال ۸۸ یا ۹۱ق درگذشت و هنگام مرگ ۹۶ یا ۹۹ سال داشت.<ref> ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۶۶۵؛ ابن اثیر، الکامل، ج۴، ص۵۳۴؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۳۲۰؛ ابن جوزی،المنتظم، ج۶، ص۳۰۲.</ref> او را آخرین صحابه‌ای دانسته‌اند که در [[مدینه]] درگذشت.<ref> ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۳۲۰؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۶۶۵.</ref> از او نقل شده است که اگر من بمیرم دیگر از کسی «قال رسول الله(ص)» را نخواهید شنید.<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۳۲۰.</ref>