سهل بن سعد ساعدی: تفاوت میان نسخه‌ها

دو [[بیعت]] با پیامبر(ص)، [[نماز]] گزاردن به دو [[قبله]] و همچنین تمجید پیامبر(ص) از وی را از جمله فضایل او دانسته‌اند.<ref> مفید، الجمل، ص۱۰۶.</ref> وی خدمتگزار و ملازم همیشگی پیامبر(ص) بود و بدین جهت روایات زیادی از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده است.<ref> ابن سعد، ج۲، ص۳۵۷.</ref> خواهرانش نائله و عمره از زنانی بودند که در [[مدینه]] با پیامبر اکرم(ص) بیعت کردند.<ref> ابن سعد، ج۸، ص۳۷۸.</ref>

:من از همه دوستانم کوچکتر و [[قرآن]]‌خوان ایشان در تبوک بودم.<ref> واقدی، ج۳، ص۱۰۰۷.</ref> البته در برخی منابع به جای مقریهم از کلمه شَفْرَتَهم به معنای خادمهم استفاده شده است که به نظر می‌رسد، تصحیف رخ داده است و اصل آن شفرتهم باشد.

در سال ۷۴ق سعد از سوی حجاج احضار شد و حجاج او را به خاطر عدم حمایتشان از [[عثمان]] مؤاخذه کرد.<ref>طبری، تاریخ، ج۶، ص۱۹۵. </ref>حجاج برای تحقیر کردن گروهی از صحابه رسول خدا مانند سعد، جابر بن عبدالله، انس بن مالک، دستور داد تا گردن آنها را با سرب داغ کردند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۷۲.</ref>

هنگامی که سعد، در مدینه می‌زیست، مردی از [[آل مروان]] بر این شهر حکومت یافت. وی سهل را احضار کرده و کنیه [[ابوتراب]] علی(ع) را مورد استهزاء قرار داد و از سهل خواست تا امام را ناسزا گوید، اما او نپذیرفت و خاطرنشان کرد که هیچ کنیه‌ای نزد امام چون ابوتراب محبوب نبود<ref>ابن بطریق، العمدة، ص۴۴۹.</ref> و پیامبر اکرم(ع) او را به این کنیه خوانده است سپس جریان ملقب شدن حضرت به این کنیه را گزارش کرد.<ref>طبری، تاریخ، ج۲، ص409.</ref>

سعد، در سال ۸۸ یا ۹۱ق درگذشت و هنگام مرگ ۹۶ یا ۹۹ سال داشت.<ref> ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۶۶۵؛ ابن اثیر، الکامل، ج۴، ص۵۳۴؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۳۲۰؛ ابن جوزی،المنتظم، ج۶، ص۳۰۲.</ref> البته درباره سال وفات سعد اقوال دیگری نیز وجود دارد.<ref> ابن قتیبه، المعارف، ص۳۴۱.</ref> او را آخرین صحابه‌ای دانسته‌اند که در [[مدینه]] درگذشت.<ref> ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۳۲۰؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۶۶۵.</ref> از او نقل شده است که اگر من بمیرم دیگر از کسی نخواهید شنید که بگوید: قال رسول الله(ص)<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۳۲۰.</ref>

* ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر، ۱۳۸۵ق.

* ابن اثیر، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م.

* ابن سعد، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، ۱۳۷۴ش.

* طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ترجمه ابو القاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۷۵ش.