سهل بن سعد ساعدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابو‌العباس سهل بن سعد بن مالک انصاری ساعدی،''' (درگذشته ۸۸ یا ۹۱ق) از صحابه رسول خدا (ص) و [[:رده:یاران امام علی|یاران امام علی (ع)]] بود که [[حدیث غدیر]] و [[حدیث خیبر|خیبر]] و بسیاری از احادیث دیگر را روایت کرده است. از افتخارات او می‌توان به بیعت با پیامبر (ص)، حضور در جنگ تبوک و نماز خواندن به دو قبله اشاره کرد.

سهل بن سعد ساعدی از [[صحابه]] مشهور [[رسول خدا (ص)]] و از طایفه [[بنی‌ ساعده|بنی‌ساعده]] بود که هنگام رحلت پیامبر اکرم (ص) ۱۵ سال بیش نداشت. گفته شده نام او حزن بود و پیامبر (ص) او را سهل نامید.<ref> ثقفی، ص ۴۳۸؛ اسدالغابه، ج۲، ص320؛ ابن الأثیر، ج۲، ص ۳۲۰</ref> کنیه‌ وی ابوالعباس<ref>اخبارالطوال، ص۳۷۰</ref><ref>مجلسی، ج۴۵، ص ۱۲۷</ref> یا ابویحیی بود.<ref>الغارات، ص 438؛ اسدالغابه، ج۲، ص320</ref> [[شیخ طوسی]] او را از [[:رده:یاران امام علی|یاران امام علی (ع)]] نیز می‌داند.<ref>طوسی، ص ۶۶</ref>

از جمله فضایل او را دو [[بیعت]] با پیامبر (ص) ، و [[نماز]] گزاردن وی به دو [[قبله]] و همچنین تمجید پیامبر (ص) از وی دانسته‌اند.<ref>مفید، الجمل، ص ۱۰۶</ref> وی از بزرگان اصحاب شمرده شده که خدمتگزار پیامبر (ص) و همواره ملازم آن حضرت بودند و غالب روایات نبوی از همین گروه و نظایر ایشان نقل شده است، چرا که عمر طولانی‏تر داشتند و مورد مراجعه مردم بودند.<ref>ابن سعد، ج ۲، ص ۳۵۷</ref>خواهرانش نائله و عمره از زنانی بود که [[اسلام]] آوردند و با پیامبر (ص) در [[مدینه]] بیعت کردند.<ref>ابن سعد، ج ۸، ص۳۷۸</ref>

او احادیثی از [[پیامبر (ص)]] و [[علی (ع)]] و [[فاطمه (س)]] و برخی صحابه نقل کرده است. أبو هریرة و سعید بن مسیب، زهری، أبو حازم، و پسرش [[عباس بن سهل]] از او حدیث روایت کرده‌اند.<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص ۳۲۰</ref> حدیثی از او نقل شده که از حضرت زهرا (س) راجع به [[امامان]] پرسیدم، ایشان در پاسخ فرمود که پیامبر (ص) ، نام علی (ع) و یازده فرزندش را به عنوان امامان یکی پس از دیگری نام برده است.<ref>خزاز قمی، ص ۱۹۵</ref> او از شاهدان و [[:رده:راویان حدیث غدیر|راویان حدیث غدیر]] و [[:رده:راویان حدیث خیبر|حدیث خیبر]]بوده<ref>ابن طاووس، ج ۱، ص ۱۳۹</ref> و جمله مشهور پیامبر (ص) را که فرمود: فردا پرچم را به دست کسی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسول او ر ادوست می‌دارند. و او بر نمی‌گردد تا این که خدا پیروزش کند، را روایت کرده است.<ref>ابن طاووس، ج۱، ص۵۸</ref>

در سال ۷۴ق روزی سهل از طرف حجاج بن یوسف احضار شد. حجاج سعی در تحقیر وی داشت. از این روی او را به خاطر عدم حمایتش از [[عثمان]] مؤاخذه کرد بعد دستور داد گردنش را مهر بزنند. به گفته برخی منابع سهل از دوستان [[امیرالمؤمنین]] و خاندان او بود و از این جهت حجاج وی را آزار می‌‏داد.<ref>ثقفی، ۴۳۸</ref>

روزگاری که او در مدینه می‌زیست، مردی از آل مروان بر این شهر حکومت یافت. وی سهل را احضار کرده و کنیه [[ابوتراب]] علی (ع) را مورد استهزاء قرار داد و از سهل خواست تا امام را ناسزا گوید، اما او نپذیرفت و خاطرنشان کرد که هیچ کنیه‌ای نزد امام چون ابوتراب محبوب نبود.<ref>ابن بطریق، ص ۴۴۹</ref><ref>الغارات، ص ۴۳۸.</ref>