۱۷٬۵۰۷
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==تعریف== | ==تعریف== | ||
در [[فقه]] به احتیاط الزامآور، احتیاط واجب گفته میشود.<ref>جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۹۶.</ref> [[فقیهان]] گاه بر اساس ادله شرعی، به حکم فقهی برخی موضوعات دست پیدا نمیکنند، اما احتیاط را در آنها لازم میدانند؛ در چنین مواردی، عبارت «احتیاط واجب» را به کار میبرند.<ref>جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۷۲.</ref> | در [[فقه]] به احتیاط الزامآور، احتیاط واجب گفته میشود.<ref>جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۹۶.</ref> [[فقیهان]] گاه بر اساس ادله شرعی، به حکم فقهی برخی موضوعات دست پیدا نمیکنند، اما احتیاط را در آنها لازم میدانند؛ در چنین مواردی، عبارت «احتیاط واجب» را به کار میبرند.<ref>جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۷۲.</ref> | ||
در احتیاط واجب، [[مرجع تقلید]] به [[حرمت]] یا [[وجوب]] عملی [[فتوا]] نداده است، اما واجب میداند که در آن مسئله به گونهای رفتار شود که اگر آن کار در واقع [[حرام]] باشد، حرامی انجام نشود یا اگر آن کار در واقع [[واجب]] باشد، واجبی ترک نشود.<ref>مکارم شیرازی، دایرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۴۵۳.</ref> | |||
در احتیاط واجب، [[مرجع تقلید]] به [[حرمت]] یا [[وجوب]] عملی [[فتوا]] نداده است، اما واجب میداند که در آن مسئله به گونهای رفتار شود که اگر آن کار در واقع [[حرام]] باشد، حرامی انجام نشود یا اگر آن کار در واقع [[واجب]] باشد، واجبی ترک نشود.<ref> مکارم شیرازی، دایرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۴۵۳.</ref> | |||
در مواردی که احتیاط، الزامی نیست؛ اما بهتر است در آنها احتیاط شود، واژه [[احتیاط مستحب]] به کار میرود.<ref>جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۷۲.</ref> | در مواردی که احتیاط، الزامی نیست؛ اما بهتر است در آنها احتیاط شود، واژه [[احتیاط مستحب]] به کار میرود.<ref>جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۷۲.</ref> | ||
===تفاوت با فتوا به احتیاط=== | ===تفاوت با فتوا به احتیاط=== | ||
در احتیاط واجب، [[فقیه]] چون به حجت معتبر شرعی دست نیافته است، در آن مسئله احتیاط میکند؛ اما در فتوا به احتیاط، فقیه به حکم شرعی دست پیدا کرده است. | در احتیاط واجب، [[فقیه]] چون به حجت معتبر شرعی دست نیافته است، در آن مسئله احتیاط میکند؛ اما در فتوا به احتیاط، فقیه به حکم شرعی دست پیدا کرده است. در فتوا به احتیاط، حکم شرعی، [[واجب|واجببودن]] احتیاط است.<ref>جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۷۲.</ref> | ||
==اصطلاحات احتیاط واجب== | ==اصطلاحات احتیاط واجب== | ||
خط ۱۴: | خط ۱۵: | ||
==تکلیف مکلف در احتیاط واجب== | ==تکلیف مکلف در احتیاط واجب== | ||
در احتیاط واجب، بر [[تکلیف|مکلَّف]] [[واجب]] است که یا به مضمون | در احتیاط واجب، بر [[تکلیف|مکلَّف]] [[واجب]] است که یا به مضمون احتیاط عمل نماید یا در مسئله مورد نظر، از [[مرجع تقلید]] دیگری [[تقلید]] کند که پس از مرجع تقلید خودش، به لحاظ علمی از دیگر مراجع بالاتر است. رجوع کردن مکلف به حکم مرجع تقلید دیگر نیز به این دلیل است که مرجع تقلید وی، در این زمینه [[فتوا|فتوایی]] ندارد.<ref>مکارم شیرازی، دایرة المعارف فقه مقارن، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۴۵۴.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۴۴: | خط ۴۵: | ||
| توضیحات = | | توضیحات = | ||
}}</onlyinclude> | }}</onlyinclude> | ||
[[en:Obligatory caution]] | [[en:Obligatory caution]] | ||
ویرایش