آیه توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = از [[امام باقر (ع)]] نقل است که منظور از کلمات، این [[دعا]] و نیایش است: {{-}}{{عربی|اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فاغفر لى، إنّك خير الغافرين. اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فارحمنى إنّك خير الراحمين. اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فتب عَلىّ إنّك أنت التوّاب الرحيم. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۰۰.</ref>

منظور از کلمات در آیه مزبور، یعنی سخنانی که خدا برای توبه به حضرت آدم تعلیم داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۹۷.</ref> در تفسیر واژه «کلمات» بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] اختلاف است. عده‌ای گفته‌اند، منظور همان آیه ۲۳ [[سوره اعراف]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۱۳۳.</ref>{{یادداشت|{{متن قرآن|قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ|ترجمه=گفتند: «پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.|سوره=۷|آیه=۲۳}}}} در روایتی از [[امام باقر (ع)]] نقل شده است که منظور از کلماتی که [[خدا|خداوند]] به [[حضرت آدم علیه‌السلام|آدم]] آموخت، [[دعا|دعایی]] است که با این جمله شروع می‌شود: «اللهم لا اله الا انت، سبحانک و بحمدک ربّ إنّي ظلمت نفسی...»<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۰۰.</ref>