نماز میت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نماز مَیّت''' نمازی که واجب است بر جنازۀ [[مسلمانان]]  خوانده شود. نماز میت پنج [[تکبیر]] دارد. پس از تکبیر اول شهادتین، پس از تکبیر دوم صلوات، پس از تکبیر سوم طلب مغفرت برای مؤمنان و مسلمانان، و پس از تکبیر چهارم طلب آمرزش برای میتی که برای او نماز خوانده می‌شود، وارد شده است و با تکبیر پنجم نماز پایان می‌یابد.

نماز میت احکام خاصی دارد، به عنوان مثال، [[سوره حمد|حمد]]، [[رکوع]]، [[سجده]]، [[تشهد]] و [[سلام (نماز)|سلام]] ندارد همچنین طهارت بدن در آن شرط نیست از این رو می‌توان آن را با بدون وضو و غسل و نیز کفش به جای آورد هرچند که رعایت شرایط سایر نمازهای واجب در آن بهتر است.

نماز میت را می‌توان به [[نماز جماعت|جماعت]] و فرادا خواند، اما در جماعت، مأموم هم باید تکبیرها و دعاها را بخواند.

نماز میت، به دعاهایی و تکبیرهایی گفته می‌شود که واجب است مسلمانان پس از غسل و [[کفن]] و قبل از [[دفن]] بر جنازه مسلمان بخوانند. در منابع فقهی آمده است که در نماز میت برخی از شرایط نمازهای واجب مانند طهارت شرط نیست<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۲، ص۶۰.</ref> و [[سلام (نماز)|سلام]] هم ندارد<ref>علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۷۵؛ شهید ثانی، الروضة البهیه، ج۱، ص۴۲۹.</ref> چراکه نماز میت در حقیقت نماز نیست بلکه دعای برای میت است و اگر حقیقتاً نماز می‌بود، می‌بایست هر آنچه مانند طهارت، رکوع و... که در نمازهای دیگر شرط است در آن هم شرط باشد.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۲۷، پاورقی ش۳.</ref>

نماز میت نزد [[اهل سنت]] چهار تکبیر دارد. با خواندن تکبیر اول، نماز آغاز می‌شود و پس از این تکبیر، حمد خداوند خوانده می‌شود. پس از تکبیر دوم،‌ صلوات پیامبر می‌فرستد. بعد از گفتن تکبیر سوم برای میت دعا خوانده می‌شود. با خواندن تکبیر چهارم و خواندن سلام نماز،‌ نماز میت تمام می‌شود.<ref>ملاخسرو، درر الحكام شرح غرر الأحكام، ج۱، ص۱۶۳.</ref> البته در برخی جزئیات این نماز در میان اهل سنت اختلاف‌نظر است.<ref>نگاه کنید به: برهان الدین، المحيط البرهانی، ۲۰۰۴م، ج۲، ص۱۷۸.</ref>

* نماز میت باید پس از غسل و کفن و قبل از دفن میت خوانده شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۲، ص۶۸.</ref> اگر مسلمانی را بدون نماز دفن کردند، نمی‌توان او را نبش قبر کرد بلکه باید بر قبرش نماز خواند.

* خواندن نماز میت در مساجد مکروه است. برخی از فقیهان مسجد الحرام را از این حکم استثنا کرده‌ اما برخی دیگر آن را نپذیرفته‌اند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۲، ص۹۸-۹۹.</ref>