حور العین: تفاوت میان نسخه‌ها

«حور» جمع اَحور و حَوراء، واژۀ عربی است و به کسی می‌گویند که سیاهی چشمش کاملاً مشکی و سفیدی آن کاملاً شفاف است و دارای پلک‌هایی باریک است، و گاه به زنان سفید چهره نیز اطلاق شده‌است.<ref>راغب، مفردات، ماده حور.</ref> «عین» نیز جمع اَعین و عَیناء، به معنی درشت چشم است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۱، ص ۲۱۲.</ref> حور در فارسی به‌صورت مفرد به‌معنای زن بسیار زیبا یا زن زیبای بهشتی گفته شده و جمع آن را حوران آورده‌اند.<ref>عمید، فرهنگ فارسی عمید، ج۱، ص٨۱۱.</ref> برخی گفته‌اند که حور از ماده حیرت گرفته شده یعنی آنچنان زیبا هستند که چشم‌ها از دیدن آنها حیران می‌شود.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۲۷۸.</ref>

واژه «حور» چهار مرتبه در قرآن آمده که سه بار با صفت عین (به معنای زن فراخ چشم) همراه است.<ref>سوره دخان، آیه۵۴. سوره طور، آیه۲۰. سوره واقعه، آیه۲۲.</ref> همچنین در آیاتی ضمن سخن از بهشت و نعمت‌های آن، بدون ذکر ترکیب حور العین به صورت‌های متفاوتی همچون «قاصرات الطرف»<ref>سوره صافات، آیه۴۸و سوره الرحمن، آیه۵۶.</ref> و «ازواج مطهره»<ref>سوره بقره، آیه۲۵ و آل عمران، آیه۱۵ و نساء۵۷.</ref> به همین معنا استفاده شده است. بر اساس دیدگاه برخی از [[مفسران]]، در بهشت هر کدام از مرد و زن از نعمت همسران پاکیزه برخوردار است و این فقط اختصاص به مردان ندارد. در [[سوره بقره]]، [[آیه]] ۲۵ آمده: «برای بهشتیان در آن جا همسرانی پاک و پاکیزه است.» برخی معتقدند ضمیر «هم» در این آیه به همه بهشتیان (اعم از زن و مرد برمی گردد)، نه فقط به مردان بهشتی. ضمن آنکه «ازواج» جمع «زوج» به معنای همسر است ، نه زوجه به معنای زن.<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۶، ص۲۶۱.</ref>