سخن‌چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

سخن‌چینی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۸:۴۳

۵ بایت حذف‌شده ، ‏۸ مهٔ ۲۰۱۷

←‏حکم فقهی: ویرایش مختصر

دیداریویکی‌متن

P.motahari

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۳٬۲۷۶

ویرایش

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 سخن‌چینی از [[گناهان کبیره]] و [[حرام]] است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، داراحیاء التراث العربی، ج۱۳، ص۳۱۰.</ref> [[حسن بن محمد دیلمی|دیلمی]] در [[ارشاد القلوب]] گناه آن را از گناه [[غیبت]] بزرگتر شمرده است.<ref>دیلمی، ج۱، ارشاد القلوب، ض۱۱۸.</ref>  [[علامه حلی]] گفته است که فرمانده جنگ نباید سخن‌چین را به جنگ ببرد و اگر نمام در جنگ شرکت کرد، از غنائم سهمی به او نمی‌گیرد.<ref>[http://lib.eshia.ir/10075/9/51 علامه حلی، تذکرة الفقهاء، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۹، ص۵۱].</ref>
-همچنین به دست آوردن مال به وسیله آن حرام دانسته شده است.<ref> [http://lib.eshia.ir/10088/22/73 نجفی، جواهر الکلام، داراحیاء التراث العربی، ج۲۲، ص۷۳.]</ref>
+از نظر فقهای شیعه، به دست آوردن مال به وسیله سخن‌چینی حرام است؛<ref> [http://lib.eshia.ir/10088/22/73 نجفی، جواهر الکلام، داراحیاء التراث العربی، ج۲۲، ص۷۳.]</ref> همچنین اگر کسی به دیگری نسبت سخن‌چینی دهد، حکم او [[تعزیر]] است.<ref>[http://lib.eshia.ir/10114/3/549 علامه حلی، قواعد الاحکام، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۳، ص۵۴۹.]</ref>
-از نظر فقهای شیعه اگر کسی به دیگری نسبت سخن‌چینی بدهد، حکم او [[تعزیر]] است.<ref>[http://lib.eshia.ir/10114/3/549 علامه حلی، قواعد الاحکام، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۳، ص۵۴۹.]</ref>
 '''استثناء'''
-در برخی موارد سخن‌چینی جایز است از جمله سخن‌چینی در میان نیروهای دشمن با هدف اختلاف‌افکنی میان آنان.<ref> نجفی، جواهرالکلام، داراحیاء التراث العربی، ج۲۲، ص۷۳.</ref>
+در برخی موارد سخن‌چینی جایز است؛ از جمله سخن‌چینی میان نیروهای دشمن به منظور ایجاد اختلاف‌ بین آنان.<ref> نجفی، جواهرالکلام، داراحیاء التراث العربی، ج۲۲، ص۷۳.</ref>
 ==انگیزه و منشأ ==
 نراقی منشآ سخن‌چینی را قوای [[قوه غضبیه|غضبیه]] و [[قوه شهویه|شهویه]] می‌داند.<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۳۸۳ق، ج۲، ص۲۷۴-۲۸۰.</ref> در برخی از کتاب‌های اخلاقی انگیزه‌هایی برای آن بیان شده است: