کفن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کَفَن''' پوشش واجبی است که بدن میت [[مسلمان]] را پیش از [[دفن]] با آن می‌پوشانند. این پوشش حداقل از سه قطعه پارچه تشکیل شده است: لُنگ، پیراهنی و سرتاسری.

==مقدار واجب کفن==

کفن، به پارچه‌ای گفته می‌شود که قبل از دفن، باید بدن مسلمان را با آن پوشاند.<ref>نگاه کنید به: طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۲و۴۰۳.</ref> تکفین، یا کفن کردن مرد یا زن مسلمان، واجب کفایی است.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۲.</ref> تأمین کفن زن،‌ بر شوهر واجب است،<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۵.</ref> اما تأمین کفن دیگران از مال خودشان است و بر کسی واجب نیست.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۷.</ref>  

کَفَنْ از سه قسمت تشکیل می‌شود:

# مِئزَر یا لنگ، باید از ناف تا زانو، همه اطراف بدن را بپوشاند و بهتر است از سینه تا روی پا برسد.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۲.</ref>

# قَمیص یا پیراهن، باید از سرشانه‌ها تا نصف ساق پا، همه اطراف بدن را بپوشاند و بهتر است که تا روی پا برسد.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۲-۴۰۳.</ref>

# إزار یا سرتاسری، باید سراسر بدن از سر تا پا را بپوشاند و پهنای آن باید به حدی باشد که یک طرف آن روی طرف دیگر برود. بهتر است درازی آن آنقدر باشد که از طرف سر و پاهای میت بسته شود.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۰۲-۴۰۳.</ref>

قبل از تکفین میت یا در حین آن، باید مقداری کافور به مواضع هفت‌گانه سجده مالیده شود. این کار که حنوط خوانده می‌شود، واجب است.<ref>رساله توضیح المسائل مراجع، م۵۸۰ و م۵۸۱.</ref>

کفن باید از پارچه‌ای باشد که بتواند بدن میت را پنهان نماید و نازکی آن به قدری نباشد که بدن میت از زیر آن پیدا باشد؛ بهتر است رنگ کفن سفید بوده و جنس آن غیر از کتان باشد.

 

==مستحبات کفن==

مستحب است انسان در زمان حیاتش کفن خود را تهیه کرده و گاهی بر آن نظر کند،<ref>وسائل الشیعه، ج۲، ص۷۵۵.</ref> شهادتین و اسامی ائمه(ع) را بر روی برخی اجزای کفن که احتمال نجس و آلوده شدن آن اجزا کمتر است مانند:عمامه، پیراهن، سرتاسری، برد یمانی و... بنویسد و بهتر آن است که با تربت امام حسین(ع) باشد.<ref>.الموسوی الخمینی،سید روح الله،تحریر الوسیله، قم،مؤسسه نشر اسلامی، ۱۴۲۰هق ج ۱و۲-ص۶۵-۶۹.</ref>

 

مستحب است میت را با همان لباسی که نماز یا حج در آن انجام می‌داده کفن کنند و دوقطعه تَرکه تازه به طول تقریبی نیم متر، یکی از ترقوه راست تا هر کجا برسد چسبیده به پوست میت، و یکی از ترقوه چپ روی پیراهنی قرار دهند.<ref>رساله توضیح المسائل مراجع، م۵۹۳.</ref> می‌توان این دو قطعه چوب تازه را داخل قبر قرار داد یا در صورت پایان تدفین، در خاک قبر بالای سر و پایین پای او در خاک فرو کنند.<ref>وسایل الشیعه، ج۲، صص۷۳۹-۷۴۱.</ref> بر اساس روایات، تا زمانی که این دو ترکه خشک نشده‌اند عذاب از میت دور می‌شود.<ref>وسائل الشیعه،‌دار احیاء التراث العربی، ج۲، ص۷۳۸.</ref>

* رساله توضیح المسائل مراجع، دفتر انتشارات اسلامی، زمستان ۱۳۹۲.

* وسائل الشیعه، حر عاملی،‌دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۱۲ق.

* الشهید الاول (محمدبن جمال الدین مکی العاملی)؛ الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، بیروت، لبنان، دار احیاء التراث الاسلامی، بی‌تا، الجزء الاول.

* [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=29700 سایت پژوهه.]