Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
'''در تشهد''': اگر [[مأموم]] در رکعت دوم یا آخرِ [[نماز]]، به [[امام جماعت]] اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی میکند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین میگذارد و زانوها را بلند میکند. طبق نظر [[مراجع تقلید|مراجعی]] مانند [[سیدعلی حسینی خامنهای|آیتالله خامنهای]]، [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]]، [[حسین وحید خراسانی|آیتالله وحید خراسانی]] و [[سید علی حسینی سیستانی|آیتالله سیستانی]]، تجافی در تشهد رکعت دوم [[احتیاط واجب|احتیاطِ واجب]] است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار میتواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها میتواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.<ref>[http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه میدانیم]، خبرگزاری رسمی حوزه.</ref> | '''در تشهد''': اگر [[مأموم]] در رکعت دوم یا آخرِ [[نماز]]، به [[امام جماعت]] اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی میکند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین میگذارد و زانوها را بلند میکند. طبق نظر [[مراجع تقلید|مراجعی]] مانند [[سیدعلی حسینی خامنهای|آیتالله خامنهای]]، [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]]، [[حسین وحید خراسانی|آیتالله وحید خراسانی]] و [[سید علی حسینی سیستانی|آیتالله سیستانی]]، تجافی در تشهد رکعت دوم [[احتیاط واجب|احتیاطِ واجب]] است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار میتواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها میتواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.<ref>[http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه میدانیم]، خبرگزاری رسمی حوزه.</ref> | ||
'''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دستهاست که برای مردان [[مستحب]] است.این کار را در رکوع «تجنیح» میگویند که انسان در حالت رکوع مانند دو بال بازوها و آرنجهایش را از بدن بیرون بیاورد و فقط کف دستهایش را بر زانوهایش بگذارد.<ref> نجفی، جواهرالکلام،۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۰۵؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref>در روایات به بلند كردن شكم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده «تَخَوّی» میگویند.<ref>حرعاملی، وسایل الشیعه، | '''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دستهاست که برای مردان [[مستحب]] است.این کار را در رکوع «تجنیح» میگویند که انسان در حالت رکوع مانند دو بال بازوها و آرنجهایش را از بدن بیرون بیاورد و فقط کف دستهایش را بر زانوهایش بگذارد.<ref> نجفی، جواهرالکلام،۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۰۵؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref>در روایات به بلند كردن شكم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده «تَخَوّی» میگویند.<ref>حرعاملی، وسایل الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۶، ص۳۴۱. | ||
</ref>[[ملا احمد نراقی]] فقیه شیعه در قرن سیزدهم در کتاب مستندالشیعه از فاضل نقل کرده که تجافی در [[سجده]] برای مردان واجب است زیرا بدون تجافی سجده محقق نمی شود. <ref>نراقی، مستند الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۵، ص۲۷۹.</ref> | |||
مؤسسة آل | |||
</ref>[[ملا احمد نراقی]] فقیه شیعه در قرن سیزدهم در کتاب مستندالشیعه از فاضل نقل کرده که تجافی در [[سجده]] برای مردان واجب است زیرا بدون تجافی سجده محقق نمی شود. <ref>نراقی، مستند الشیعه، | |||
مؤسسة آل | |||
==پانویس== | ==پانویس== |