نزاریان: تفاوت میان نسخه‌ها

==نزاریان پس از فروپاشی الموت==

بعد از تصرف الموت با اینکه بسیاری از اسماعیلیان کشته شدند، همچنان عده‌ای از آنان با رعایت تقیه به زندگی خود ادامه دادند. از این رو اخبار زیادی درباره جوامع نزاری در دو قرن بعد از حمله مغول در دست نیست. با این حال منابع متاخر سلسله امامان نزاری را ثبت کرده‌اند و نسب آنان را تا امروز رسانده‌اند. بعد از قتل خورشاه، امامت نزاریان به پسرش شمس الدین محمد رسید ‌و به تبریز رفت. یعد از او اختلافی بر سر جانشینی او روی داد. عده‌ای طرفدار امامت برادرش مومن شاه شدند و گروه بیشتری امامت فرزند محمد، قاسم شاه را پذیرفتند و به این ترتیب انشقاق مومن شاهی – قاسم شاهی بین اسماعیله ایجاد شد. طرفداران مومن شاه، تا سال ۹۵۰ به حیات خود ادامه دادند و امام آخرشان، طاهر شاه بود که فرزندی نداشت و آنان بعد از وفات او یا به قاسم شاهیان پیوستند و بر اساس برخی روایات هنوز عده‌ای از آنان به حیات خود ادامه می‌دهند.<ref>فرقانی، اسماعیلیان قهستان، ص۴۰۹؛ غالب، تاریخ الدعوه الاسماعیلیه، ص۲۸۱</ref>

===بازسازی دعوت در انجدان===

چند نسل از امامان نزاری از نسل قاسم شاه، در شهر بابک کرمان زندگی می‌کردند و در اواخر قرن نهم هجری به انجدان، شهری در نزدیکی محلات منتقل شدند. در دوره حضور امامان نزاری در انجدان، آنان به فعالیت‌های خود جنبه علنی بیشتری دادند و فعالیت‌های تازه‌ای را برای نفوذ در گروه‌های اسماعیلی در مناطق دیگر جهان اسلام آغاز کردند<ref>دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ص۵۰۰</ref> و داعیانی به شهرهای مختلف ارسال کردند.<ref>قرائتی، بازخوانی شکل‌گیری فرقه آقاخانیه، ص۱۰۷</ref> آنان همچنین در این دوران با شاهان و سلاطین ارتباط نزدیکی پیدا کردند و از این طریق به قدرت اجتماعی و سیاسی خود افزودند. از جمله امامان نزاری با شاهان صفوی ارتباط خوبی داشتند و بعدها به افشاریه و زندیه و قاجار نیز نزدیک بودند و پیوندهای خانوادگی با شاهان برقرار کردند و از سوی آنان به امارت رسیدند.<ref>فرقانی، تاریخ اسماعیلیان قهستان، ص۴۲۱؛ قرائتی، بازخوانی شکل‌گیری فرقه آقاخانیه، ص۱۰۷</ref>

===آقاخانیان===

{{اصلی|آقاخانیه}}