اباصالح: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[دی]]|روز=[[۱۶]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Shamsoddin  }}

'''اَباصالح''' از القاب منسوب به [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(ع)]] است که از قرن یازدهم درباره امام دوازدهم به کار رفته است.  

گفته شده قبل از قرن یازدهم گزارشی از کاربرد این اصطلاح درباره امام زمان وجود ندارد.<ref>ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۳۲۲.</ref>  [[محمدباقر مجلسی |علامه مجلسی]] (۱۰۳۷-۱۱۱۰ق) به نقل از پدرش حکایتی نقل کرده که شخصی به نام امیراسحاق استرآبادی در راه [[مکه]] گم شد؛ با گفتن «یا صالح! یا ابا صالح! ارشدونی إلی الطریق»، شخصی را یافت که به او کمک کرده و او را به مکه رسانده است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۹۳.</ref> برداشت او این بوده که آن شخص [[امام مهدی]] است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۹۳.</ref> به گفته [[میرزا حسین نوری]] عرب‌زبان‌ها در هنگام گرفتاری امام زمان را با «اباصالح» صدا می‌زنند و شاعران و ادیبان نیز این نام را در قصیده‌ها و مدایح خود ذکر می‌کنند.<ref> نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۵.</ref> وی با نقل داستان‌هایی در این باره، نتیجه گرفته که اباصالح، لقب امام زمان است.<ref> نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۵۷۱.</ref>