کاربر ناشناس
فاطمه دختر امام حسین(ع): تفاوت میان نسخهها
جز
←در سوگ حسن مثنی: ویرایش نگارشی
imported>Salvand جز (←منابع: افزودن منبع) |
imported>Salvand جز (←در سوگ حسن مثنی: ویرایش نگارشی) |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
==در سوگ حسن مثنی== | ==در سوگ حسن مثنی== | ||
گفته شده فاطمه پس از درگذشت حسن مُثَنّی، یک سال بر مزار او به سوگ نشست و روزها روزه میگرفت و شبها به عبادت میپرداخت.<ref>صحیح البخاری، ج۱، ص۴۴۶؛ تهذیب الکمال، ج۶، ص۹۵؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۱۶۷و۱۶۸؛ تاریخ دمشق، ج۷۰، ص۱۹؛ مفید، الارشاد ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۶.</ref> | گفته شده فاطمه پس از درگذشت حسن مُثَنّی، یک سال بر مزار او به سوگ نشست و روزها روزه میگرفت و شبها به عبادت میپرداخت.<ref>صحیح البخاری، ج۱، ص۴۴۶؛ تهذیب الکمال، ج۶، ص۹۵؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۱۶۷و۱۶۸؛ تاریخ دمشق، ج۷۰، ص۱۹؛ مفید، الارشاد ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۶.</ref> در برخی از منابع آمده است فاطمه بر مزار حسن مثنی تا یک سال قبهای زد.<ref>صحیح بخاری، کتاب الجنائز، باب ۶۱.</ref><ref>فتح الباری فی شرح صحیح بخاری،ج۳، ص ۲۵۵، باب۶۱</ref> فاطمه پس از درگذشت [[حسن مثنی]]، با [[عبداللّه بن عمرو بن عثمان بن عفان]] ازدواج کرد.<ref>تهذیب الکمال، ج۳۵، ص۲۵۶؛ مقاتل الطالبین، ص۱۶۷</ref> پس از مرگ عبداللّه، [[عبدالرحمانبن ضحاک]]، والی [[مدینه]]، از فاطمه خواستگاری کرد که او نپذیرفت.<ref>ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۸، ص ۴۷۴.</ref> | ||
فاطمه پس از درگذشت [[حسن مثنی]]، با [[عبداللّه بن عمرو بن عثمان بن عفان]] ازدواج کرد.<ref>تهذیب الکمال، ج۳۵، ص۲۵۶؛ مقاتل الطالبین، ص۱۶۷</ref> پس از مرگ عبداللّه، [[عبدالرحمانبن ضحاک]]، والی [[مدینه]]، از فاطمه خواستگاری کرد که او نپذیرفت.<ref>ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۸، ص ۴۷۴.</ref> | |||
فاطمه از حسن مثنی، چهار فرزند به نامهای [[عبدالله محض|عبدالله]]، ابراهیم، حسن و زینب داشت<ref>تهذیب الکمال، ج۳۵، ص۲۵۶؛ لباب الانساب، ج۱، ص۳۸۵؛</ref> و از همسر دومش [[عبدالله بن عمرو بن عثمان]]، دارای سه فرزند به نامهای محمد دیباج، قاسم و رقیه شد.<ref>المجدی، ص۹۱؛ تهذیب الکمال، ج۳۵، ص۲۵۶؛ المعارف لابن قتیبه، ص ۱۹۹</ref> بیشتر فرزندان و نوادگان وی، در مبارزه با خلفای [[بنی عباس]] به [[شهادت]] رسیدند یا زندانی شدند.<ref>تاریخ الطبری، ج۷، ص۵۳۶</ref> | فاطمه از حسن مثنی، چهار فرزند به نامهای [[عبدالله محض|عبدالله]]، ابراهیم، حسن و زینب داشت<ref>تهذیب الکمال، ج۳۵، ص۲۵۶؛ لباب الانساب، ج۱، ص۳۸۵؛</ref> و از همسر دومش [[عبدالله بن عمرو بن عثمان]]، دارای سه فرزند به نامهای محمد دیباج، قاسم و رقیه شد.<ref>المجدی، ص۹۱؛ تهذیب الکمال، ج۳۵، ص۲۵۶؛ المعارف لابن قتیبه، ص ۱۹۹</ref> بیشتر فرزندان و نوادگان وی، در مبارزه با خلفای [[بنی عباس]] به [[شهادت]] رسیدند یا زندانی شدند.<ref>تاریخ الطبری، ج۷، ص۵۳۶</ref> |