علی‌اکبر غفاری: تفاوت میان نسخه‌ها

شناخت متون روايي و حديثي و تصحيح آنها يكي از دغدغه هاي اصلی علي اكبر غفاري بود. اگرچه در زمان او به تصحيح متون توجه جدي نمي شد، اما خودش معتقد بود بعد از چاپ كتاب هاي دانشگاهي، آرام آرام توجه به اين امر در ميان مذهبيون گسترش يافته است. وي يكي از جدي ترين آسيب هاي چاپ متون ديني قديم بدون تصحيح توسط ناشران مذهبي را، انتشار معارف غلط مي دانست.<ref>[http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1384/840826/world/intep.htm همشهری آنلاین.]</ref> علی اکبر غفاري در شيوه ترجمه متون نيز دقت، ظرافت و حساسيت هاي خاص خود را داشت. معتقد بود كه مترجم بايد به تمام كتب تسلط داشته باشد و آنها را ببيند. در كتب ترجمه نيز تأكيد داشت تا متن عربي احاديث همراه با ترجمه فارسي باشد تا اگر كسي از متن عربي مطلب ديگري مي فهمد، آزاد باشد. وي درباره شيوه ترجمه گفته است: «به نظر من اول بايد كوشش كنيم كه معناي حديث را درست بفهميم و معناي واقعي آن را درك كنيم، بعد آن را به لفظ فارسي بگوييم. در مواردي كه مورد شبهه است و مراد مي تواند متفاوت باشد، لازم است در برگردان آن الفاظ كاملاً دقيق باشيم. يعني تنها اين نباشد كه ما از آن چه مي فهميم اگر ديگري هم از آن چيزي مي فهمد، آن هم باشد.»<ref>گفتگوی علی اکبر غفاری با کیهان فرهنگی، خرداد ۱۳۶۵،  شماره ۲۷.</ref>