کاربر ناشناس
علی‌اکبر غفاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Rezataran بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Rezataran بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
علی اکبر غفاری در آغاز فعالیت های علمی و فرهنگی خود ابتدا با [[سید جلال الدین آشتیانی|آیت الله سیدجلال الدین آشتیانی]] آشنا شد که همکاری نزدیک او با ایشان تا پایان عمر آن مجتهد ادامه داشت. شخص دیگری که تأثیرش در آثار غفاری از جهت تحقیق، مقدمه نویسی، تعلیق و غیره بسیار آشکار است، [[میرزا ابوالحسن شعرانی|آیت الله میرزا ابوالحسن شعرانی]] است. او با علامه [[محمد حسین طباطبایی|سید محمد حسین طباطبایی]] و [[عبدالحسین امینی|آیت الله عبدالحسین امینی]] نیز در تماس بود و با آنها آشنایی نزدیک و همکاری داشت. ارتباط با عالمان غفاری را از دوران جوانی به کار تنقیح و تصحیح متون علم الحدیث و [[درایه]] و [[رجال]] وارد کرد. وی در پایان هشتاد سال عمر خویش، بیش از پنجاه عنوان کتاب (حدود دویست و پنجاه جلد) را با تحقیق، تعلیق و تصحیح خود منتشر کرد.<ref>مجله پیام حوزه - بهار و تابستان ۱۳۸۳، شماره ۴۱ و ۴۲.</ref> | علی اکبر غفاری در آغاز فعالیت های علمی و فرهنگی خود ابتدا با [[سید جلال الدین آشتیانی|آیت الله سیدجلال الدین آشتیانی]] آشنا شد که همکاری نزدیک او با ایشان تا پایان عمر آن مجتهد ادامه داشت. شخص دیگری که تأثیرش در آثار غفاری از جهت تحقیق، مقدمه نویسی، تعلیق و غیره بسیار آشکار است، [[میرزا ابوالحسن شعرانی|آیت الله میرزا ابوالحسن شعرانی]] است. او با علامه [[محمد حسین طباطبایی|سید محمد حسین طباطبایی]] و [[عبدالحسین امینی|آیت الله عبدالحسین امینی]] نیز در تماس بود و با آنها آشنایی نزدیک و همکاری داشت. ارتباط با عالمان غفاری را از دوران جوانی به کار تنقیح و تصحیح متون علم الحدیث و [[درایه]] و [[رجال]] وارد کرد. وی در پایان هشتاد سال عمر خویش، بیش از پنجاه عنوان کتاب (حدود دویست و پنجاه جلد) را با تحقیق، تعلیق و تصحیح خود منتشر کرد.<ref>مجله پیام حوزه - بهار و تابستان ۱۳۸۳، شماره ۴۱ و ۴۲.</ref> | ||
==دقت در نشر کتاب های مذهبی== | |||
شناخت متون روايي و حديثي و تصحيح آنها يكي از دغدغه هاي اصلی علي اكبر غفاري بود. اگرچه در زمان او به تصحيح متون توجه جدي نمي شد، اما خودش معتقد بود بعد از چاپ كتاب هاي دانشگاهي، آرام آرام توجه به اين امر در ميان مذهبيون گسترش يافته است. وي يكي از جدي ترين آسيب هاي چاپ متون ديني قديم بدون تصحيح توسط ناشران مذهبي را، انتشار معارف غلط مي دانست.<ref>[http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1384/840826/world/intep.htm همشهری آنلاین.]</ref> علی اکبر غفاري در شيوه ترجمه متون نيز دقت، ظرافت و حساسيت هاي خاص خود را داشت. معتقد بود كه مترجم بايد به تمام كتب تسلط داشته باشد و آنها را ببيند. در كتب ترجمه نيز تأكيد داشت تا متن عربي احاديث همراه با ترجمه فارسي باشد تا اگر كسي از متن عربي مطلب ديگري مي فهمد، آزاد باشد. وي درباره شيوه ترجمه گفته است: «به نظر من اول بايد كوشش كنيم كه معناي حديث را درست بفهميم و معناي واقعي آن را درك كنيم، بعد آن را به لفظ فارسي بگوييم. در مواردي كه مورد شبهه است و مراد مي تواند متفاوت باشد، لازم است در برگردان آن الفاظ كاملاً دقيق باشيم. يعني تنها اين نباشد كه ما از آن چه مي فهميم اگر ديگري هم از آن چيزي مي فهمد، آن هم باشد.»<ref>گفتگوی علی اکبر غفاری با کیهان فرهنگی، خرداد ۱۳۶۵، شماره ۲۷.</ref> | |||
==اساتید== | ==اساتید== | ||