پرش به محتوا

صفات خبری: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۸۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۱۵
imported>Lohrasbi
imported>Lohrasbi
خط ۲۳: خط ۲۳:
=== اثبات بدون تأویل ===
=== اثبات بدون تأویل ===
گروهی دیگر از اهل حدیث و سلفیه نیز گفت‌وگو در باب معنای صفات خبری را ممنوع دانسته، پرسش دربارۀ آن را [[بدعت]] می‌شمرند. به اعتقاد آنان، این دسته از صفات به همان معنای حقیقی بر خداوند حمل می‌شود. نمونه روشن این نظر در جواب [[مالک بن انس]] آمده است. وی در پاسخ به سؤال راجع به [[آیه]] {{متن قرآن| الرَّ‌حْمَٰنُ عَلَی الْعَرْ‌شِ اسْتَوَی|سوره=[[سوره طه|طه]]|آیه=۵}}، چنین گفت: استواء معلوم، چگونگی آن مجهول و سؤال دربارۀ آن بدعت است. <ref>شهرستانی ۱۴۰۲، ج۱، ص۸۴</ref>
گروهی دیگر از اهل حدیث و سلفیه نیز گفت‌وگو در باب معنای صفات خبری را ممنوع دانسته، پرسش دربارۀ آن را [[بدعت]] می‌شمرند. به اعتقاد آنان، این دسته از صفات به همان معنای حقیقی بر خداوند حمل می‌شود. نمونه روشن این نظر در جواب [[مالک بن انس]] آمده است. وی در پاسخ به سؤال راجع به [[آیه]] {{متن قرآن| الرَّ‌حْمَٰنُ عَلَی الْعَرْ‌شِ اسْتَوَی|سوره=[[سوره طه|طه]]|آیه=۵}}، چنین گفت: استواء معلوم، چگونگی آن مجهول و سؤال دربارۀ آن بدعت است. <ref>شهرستانی ۱۴۰۲، ج۱، ص۸۴</ref>
==== تحلیل و بررسی ====
از نگاه [[امامیه]]، سه دیدگاه مطرح شده دارای اشکالات ذیل است:
# نظریه تشبیه و تجسیم و نیز نظریه اثبات بدون تأویل که بدان برمی‌گردد، با اندیشۀ [[تنزیه]] خداوند در تعارض است. نفی مجاز در قرآن، که اساس این نظریه است، ادعایی باطل است؛ زیرا قرآن کلام الاهی است و مجاز از آرایه‌های کلام است و وجود آن در قرآن نه تنها نقص نیست که سبب کمال است.<ref>موسوی ۱۴۰۳، ج۱، ص۱ و ۴؛ موسوی ۱۳۶۳، ص۲۳۷؛ قاضی عبدالجبار معتزلی ۱۹۶۰، ص۱۵، ۱۶۱</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
کاربر ناشناس