Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۰۹۹
ویرایش
imported>Alipour جز (←منابع: ویرایش) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش صوری مقاله) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تَباکی''' به معنای «خود را به گریه واداشتن» است. در فرهنگ [[شیعه]]، [[گریه]] و تباکی از فضیلت | '''تَباکی''' به معنای «خود را به گریه واداشتن» است. در فرهنگ [[شیعه]]، [[گریه]] و تباکی از فضیلت بالایی برخوردار است. در [[عزاداری]] [[امام حسین(ع)]]، [[دعا]]، [[نماز]]، [[حج]]، خواندن یا شنیدن [[قرآن]]، اگر کسی نتواند گریه کند، مستحب که است تباکی نماید. [[شیخ جعفر شوشتری]] گفته است: تباکی با گریه از روی [[ریا]] متفاوت است و تنها اگر با [[اخلاص]] انجام شود، پذیرفته خواهد شد. | ||
== مفهوم شناسی == | == مفهوم شناسی == | ||
تباکی در لغت به معنای «به گریه واداشتن خویش» و «گریه با مشقت و سختی» است.<ref>دهخدا، فرهنگ لغت، ۱۳۷۷ش، ج۵، ذیل واژه تباکی.</ref> تباکی در فرهنگ شیعه، عملی پسندیده است | تباکی در لغت به معنای «به گریه واداشتن خویش» و «گریه با مشقت و سختی» است.<ref>دهخدا، فرهنگ لغت، ۱۳۷۷ش، ج۵، ذیل واژه تباکی.</ref> تباکی در فرهنگ شیعه، عملی پسندیده است و فضیلت و پاداش گریه را دارد.<ref>مکارم شیرازی، عاشورا ریشهها انگیزهها رویدادها، ۱۳۸۷ش، ص۸۱.</ref> بر پایه [[روایات]]، هرگاه فردی نتواند [[گریه]] کند، بهتر است تلاش کند قطرهای اشک از چشمانش خارج شود یا اینکه خود را شبیه به گریهکنندگان درآورد تا در [[ثواب]] آنان شریک شود.<ref> مجلسی، مرآةالعقول، ۱۳۶۳ش، ج۱۲، ص۵۶.</ref> [[شیخ جعفر شوشتری]] گفته است: تباکی با گریه از روی [[ریا]] متفاوت است و تنها اگر با [[اخلاص]] انجام شود، پذیرفته خواهد شد.<ref> احمدوند، حدیث بوی سیب، ۱۳۸۱ش، ص۹۹.</ref> | ||
== موارد تباکی == | == موارد تباکی == | ||
=== در عزای امام حسین(ع) === | === در عزای امام حسین(ع) === | ||
در احادیث وارد شده است که اگر کسی برای [[امام حسین(ع)]] گریه کند یا کسی را بگریاند یا تباکی نماید، [[بهشت]] بر او واجب میشود.<ref>حسنزاده آملی، نامهها برنامهها، ۱۳۸۶ش، ص۲۸۴. </ref> | در احادیث وارد شده است که اگر کسی برای [[امام حسین(ع)]] گریه کند یا کسی را بگریاند یا تباکی نماید، [[بهشت]] بر او واجب میشود.<ref>حسنزاده آملی، نامهها برنامهها، ۱۳۸۶ش، ص۲۸۴. </ref> | ||
تباکی در [[عزاداری]] امام حسین به معنای آن است که انسان حالت [[گریه]] و اندوه به خود بگیرد تا | تباکی در [[عزاداری]] امام حسین به معنای آن است که انسان حالت [[گریه]] و اندوه به خود بگیرد تا از عزاداران شمرده شده و از [[ثواب|پاداش معنوی]] آن برخوردار گردد.<ref> مکارم شیرازی، عاشورا ریشهها انگیزهها رویدادها، ۱۳۸۷ش، ص۸۱.</ref> | ||
=== در هنگام عبادات === | === در هنگام عبادات === | ||
بر پایه [[روایات]]، هنگام [[دعا]] برای برآورده شدن حاجات یا هنگام ترس از وقوع چیزی، بهتر است گریه و تباکی | بر پایه [[روایات]]، هنگام [[دعا]] برای برآورده شدن حاجات یا هنگام ترس از وقوع چیزی، بهتر است گریه و تباکی کنیم؛<ref>غفاری ساروی، آییین بندگی و نیایش، ۱۳۷۵ش، ص۲۸۹؛ مجلسی، مرآةالعقول، ۱۳۶۳ش، ج۱۲، ص۵۷.</ref> همچنین آمده است که تباکی کنید و تلاش نمایید ذرهای اشک از چشمانتان خارج شود، هرچند با به یاد آوردن یکی از نزدیکان شما باشد که از دنیا رفته است.<ref>نوری طبرسی، مستدرکالوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۲۰۵.</ref> بر طبق روایتی از [[پیامبر(ص)]]، اگر شخصی هنگام خواندن قرآن یا گوش دادن به آن، گریه یا تباکی نماید، بهشت بر او [[واجب]] میشود؛<ref> مؤدب، اعجاز قرآن در نظر اهل بیت، ۱۳۷۹ش، ص۱۸۴؛ محمودی، ترتیبالأمالی، ۱۴۲۰ق، ص۳۶۹.</ref> همچنین بر اساس احادیث، تباکیکردن از خشیت الهی یا برای جلب محبت خدا یا اشتیاق به بهشت و ترس از [[جهنم]] بهویژه در هنگام [[نماز]]، تعقیبات نماز، دعا، [[ذکر]] و هنگام انجام اعمال حج بهویژه در [[سعی]]، [[وقوف به عرفات|وقوف در عرفه]] و بالای [[مروه|کوه مروه]]، مستحب است و آثار فراوانی دارد.<ref> وسایل الشیعه، حر عاملی، ج۶، باب جواز القنوت بغیر العربیه، ص۲۸۹؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۲۶؛ صادقی اردستانی، حج از میقات تا میعاد، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۵.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
* احمدوند، محسن، حدیث بوی سیب، قم، نشر میثم تمار، ۱۳۸۱ش. | * احمدوند، محسن، حدیث بوی سیب، قم، نشر میثم تمار، ۱۳۸۱ش. | ||
* | * حسنزاده آملی، حسن، نامهها برنامهها، قم، نشر الف لام میم، ۱۳۸۶ش. | ||
* دهخدا، علی اکبر، فرهنگ لغت دهخدا، تهران، مؤسسه لغت نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش. | * دهخدا، علی اکبر، فرهنگ لغت دهخدا، تهران، مؤسسه لغت نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش. | ||
* صادقی اردستانی، احمد، حج از میقات تا میعاد، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۵ش. | * صادقی اردستانی، احمد، حج از میقات تا میعاد، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۵ش. | ||
* غفاری ساروی، حسین، آییین بندگی و نیایش، قم، بنیاد معارف اسلامی، ۱۳۷۵ش. | * غفاری ساروی، حسین، آییین بندگی و نیایش، قم، بنیاد معارف اسلامی، ۱۳۷۵ش. | ||
* فرهنگ فقه فارسی، قم، | * فرهنگ فقه فارسی، قم، مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش. | ||
* مجلسی، محمد باقر، مرآةالعقول، تهران، دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۳ش. | * مجلسی، محمد باقر، مرآةالعقول، تهران، دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۳ش. | ||
* محمودی، محمد جواد، | * محمودی، محمد جواد، ترتیبالأمالی، قم، بنیاد معارف اسلامی، ۱۴۲۰ق. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، عاشورا ریشه ها انگیزهها ، رویدادها، قم، نشر مؤلف، ۱۳۸۷ش. | * مکارم شیرازی، ناصر، عاشورا ریشه ها انگیزهها ، رویدادها، قم، نشر مؤلف، ۱۳۸۷ش. | ||
* مؤدب، رضا، اعجاز قرآن در نظر اهل بیت، قم، انتشارات احسن الحدیث، ۱۳۷۹ش. | * مؤدب، رضا، اعجاز قرآن در نظر اهل بیت، قم، انتشارات احسن الحدیث، ۱۳۷۹ش. |