تباکی: تفاوت میان نسخه‌ها

=== در هنگام عبادات ===

بر پایه [[روایات]]، هنگام [[دعا]] برای برآورده شدن حاجات یا هنگام ترس از وقوع چیزی، بهتر است گریه و تباکی نماییم.<ref>غفاری ساروی، آییین بندگی و نیایش، ۱۳۷۵ش، ص۲۸۹ و مجلسی، مرآة‌العقول، ۱۳۶۳ش، ج۱۲، ص۵۷.</ref> همچنین آمده است که تباکی کنید و تلاش نمایید ذره‌ای اشک از چشمان شما خارج شود، هرچند با به یاد آوردن یکی از نزدیکان شما باشد که از دنیا رفته است.<ref>نوری طبرسی، مستدرک‌الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۲۰۵.</ref> طبق روایتی از [[پیامبر(ص)]] اگر شخصی هنگام خواندن قرآن یا گوش دادن به آن، گریه یا تباکی نماید، بهشت بر او [[واجب]] می‌شود.<ref> مؤدب، اعجاز قرآن در نظر اهل بیت، ۱۳۷۹ش، ص۱۸۴ و محمودی، ترتیب‌الامالی، ۱۴۲۰ق، ص۳۶۹.</ref> همچنین بر اساس احادیث، تباکی نمودن از خشیت الهی یا برای جلب محبت خدا یا اشتیاق به بهشت و ترس از [[جهنم]] به‌ویژه در هنگام [[نماز]]، تعقیبات نماز، دعا، [[ذکر]] و  زمان انجام دادن اعمال حج به ویژه در [[سعی]]، [[وقوف به عرفات|وقوف در عرفه]] و بالای [[مروه|کوه مروه]]، مستحب بوده و آثار فراوانی دارد.<ref> وسایل الشیعه، حر عاملی، ج۶، باب جواز القنوت بغیر العربیه، ص۲۸۹ و فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۲۶ و صادقی اردستانی، حج از میقات تا میعاد، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۵. </ref>  

==پانویس==

{{پانویس2}}