کاربر ناشناس
چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
سنت های اسلامی در این نواحی، تابعی از سنت های اسلامی موجود در ایران و ماوراءالنهر قرن هشتم هجری به بعد است که به تدریج به چین نفوذ کرده است. | سنت های اسلامی در این نواحی، تابعی از سنت های اسلامی موجود در ایران و ماوراءالنهر قرن هشتم هجری به بعد است که به تدریج به چین نفوذ کرده است. | ||
اسلام موجود در چین، چندان رنگ مذهبی به این معنا که شیعه یا سنی باشد ندارد. دلیل آن نیز این است که اسلام قرن هشتم تا دهم هجری در ایران که به چین رفت، اسلامی صوفیانه بود که تسنن و تشیع در آن جمع شده و چیزی بود که می توان به آن نام تسنن دوازده امامی داد. با این حال در حال حاضر دو گروه در چین وجود دارد: | اسلام موجود در چین، چندان رنگ مذهبی به این معنا که شیعه یا سنی باشد ندارد. دلیل آن نیز این است که اسلام قرن هشتم تا دهم هجری در ایران که به چین رفت، اسلامی صوفیانه بود که تسنن و تشیع در آن جمع شده و چیزی بود که می توان به آن نام تسنن دوازده امامی داد. با این حال در حال حاضر دو گروه در چین وجود دارد:<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ص 624 ـ 623</ref> | ||
==شیعیان دوازده امامی== | ===شیعیان دوازده امامی=== | ||
شیعیان دوازده امامی بیشتر در شهرهای ختن و یارغند و مناطق اطراف آن در ایالت خودمختار سین کیانگ اسکان دارند. تشیع مانند اصل اسلام از طریق ایران و شبه قاره وارد چین شده است. این شیعیان همچنان که خود اظهار می کنند غالبا کشمیری الاصل بوده اندکه در اثر دشورای زندگی اقتصادی یا سیاسی آن نواحی به سمت شرق رفته اند. | شیعیان دوازده امامی بیشتر در شهرهای ختن و یارغند و مناطق اطراف آن در ایالت خودمختار سین کیانگ اسکان دارند. تشیع مانند اصل اسلام از طریق ایران و شبه قاره وارد چین شده است. این شیعیان همچنان که خود اظهار می کنند غالبا کشمیری الاصل بوده اندکه در اثر دشورای زندگی اقتصادی یا سیاسی آن نواحی به سمت شرق رفته اند. | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
یکی از مناطق مسلمان نشین، استان خَتَن است که شهر جنگجو در آن واقع شده و دارای بیست مسجد است. روستای قدندین از توابع شهر خوجیا در همین شهر است. در این شهر با حمایت مالی ایران در کنار مسجد، مدرسه ای برای برادران و مدرسه ای به نام فاطمیه برای خواهران بنا شده است. | یکی از مناطق مسلمان نشین، استان خَتَن است که شهر جنگجو در آن واقع شده و دارای بیست مسجد است. روستای قدندین از توابع شهر خوجیا در همین شهر است. در این شهر با حمایت مالی ایران در کنار مسجد، مدرسه ای برای برادران و مدرسه ای به نام فاطمیه برای خواهران بنا شده است. | ||
در شهر سَنُ یا که یک جزیره است مسلمانان فراوانی زندگی می کنند در روستای خوی شین در شهر سنُ یا، مدرسه ای با نام مدرسه علوم اسلامی اهل بیت در پنج کلیومتری سنُ یا وجود دارد که در سال 1981 تأسیس شده است. | در شهر سَنُ یا که یک جزیره است مسلمانان فراوانی زندگی می کنند در روستای خوی شین در شهر سنُ یا، مدرسه ای با نام مدرسه علوم اسلامی اهل بیت در پنج کلیومتری سنُ یا وجود دارد که در سال 1981 تأسیس شده است. | ||
طی سال های اخیر شماری از طلاب چینی به مشهد آمده و در دانشگاه رضوی این شهر تحصیلات خود را به پایان برده اند. | طی سال های اخیر شماری از طلاب چینی به مشهد آمده و در دانشگاه رضوی این شهر تحصیلات خود را به پایان برده اند. افزون بر شیعیان امامی در چین، سنی های نقشبندی این کشور که غالباً از مسلمانان صوفی به شمار می روند علاقه فراوانی به دوازده امام داشته و نام آنان را در سینه خود محفوظ نگاه داشته اند. آمار غیر رسمی از شمار شیعیان جین بین پانزده تا بیست هزار نفر است.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ص 624</ref> | ||
افزون بر شیعیان امامی در چین، سنی های نقشبندی این کشور که غالباً از مسلمانان صوفی به شمار می روند علاقه فراوانی به دوازده امام داشته و نام آنان را در سینه خود محفوظ نگاه داشته اند. آمار غیر رسمی از شمار شیعیان جین بین پانزده تا بیست هزار نفر است. | |||
===شیعیان اسماعیلی=== | |||
در حال حاضر شماری اسماعیلی تاجیک در چین زندگی می کنند که تابع آقاخان بوده و نمایندگان وی در میان آنان حضور دارند. آئین اسماعیلی که از هند به چین راه یافته شامل چند هزار نفر (به طور خاص 26 هزار نفر) تاجیک است که در کوههای پامیر سکونت دارند. مرکز اسماعیلیان چین در شهر تاشقورقان است. | |||
آئین اسماعیلی چندان در رعایت شریعت شختگیر نیست، اما در عین حال آقاخانی ها، هویت مذهبی خود را که به ویژه ارتباط با مرکز اسماعیلیان و رهبری آن یعنی آقاخان است، حفظ کرده اند. مهمترین اعیاد اسماعیلی چین، عید قربان و نوروز است. آنان تحت تأثیر اشعار ناصرخسرو بوده و در اعیاد خویش اشعار وی را می خوانند. <ref>جعفریان، اطلس شیعه، ص 624</ref> | |||