Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۳٬۷۹۲
ویرایش
هبوط: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Shadpoor |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''هُبوط''' خروج [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت آدم|بهشت]] و سکونت آنها در زمین. برخی [[ | '''هُبوط''' خروج [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت آدم|بهشت]] و سکونت آنها در زمین است. برخی [[مفسران]] هبوط را نه به معنای مکانی آن و خروج از بهشت بلکه به هبوط مقامی معنا کرده‌اند و معتقدند [[خداوند]] مقام آدم و حوا را تنزل داد و از آن تعبیر به هبوط کرد عده‌ای نیز معتقدند هبوط به جهت [[عقاب|عقوبت]] حضرت آدم و حوا نبوده بلکه مصلحت بر این بوده که اینان به زمین آیند و با انجام [[تکلیف|تکالیفی]] که برعهده آنها آمد، به [[سعادت]] دست یابند. | ||
== | == مفهوم‌شناسی == | ||
هبوط در لغت به معنای «پایین قرار گرفتن به صورت اجبار» است | هبوط را به خروج [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت آدم|بهشت]] و سکونت آنها در زمین تعبیر کرده‌اند.{{مدرک}} هبوط در لغت به معنای «پایین قرار گرفتن به صورت اجبار» است<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ۱۴۱۲ق، ص۸۳۲.</ref> | ||
و گاهی برای کوچک کردن مخاطب استفاده می‌شود همانند آنچه برای هبوط [[شیطان]] وجود دارد.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۳.</ref> | |||
واژه هبوط برای تعظیم و بزرگداشت مخاطب نیز استفاده شده است؛<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ق، ج۷، ص۱۳۶.</ref> همانند آنچه برای [[حضرت نوح(ع)]] پس از پایان [[طوفان نوح|طوفان]] هنگام خروج از [[کشتی نوح|کشتی]] استفاده شد.<ref>سوره هود، آیه ۴۸. </ref> | |||
همچنین کلمه هبوط گاه در غیر معنای مذکور استفاده می‌شود.<ref>سوره بقره، آیه۶۱</ref> | همچنین کلمه هبوط گاه در غیر معنای مذکور استفاده می‌شود.<ref>سوره بقره، آیه۶۱</ref> | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۱: | ||
==بهشت آدم و حوا و شجره ممنوعه== | ==بهشت آدم و حوا و شجره ممنوعه== | ||
{{اصلی| بهشت آدم|شجره ممنوعه}} | {{اصلی| بهشت آدم|شجره ممنوعه}} | ||
در [[قرآن | در [[قرآن]] به مناسبت اشاره به آفرینش حضرت آدم و حوا، نخستین سکونت‌گاه این «زوج»، بهشت معرفی شده است. | ||
درباره این‌که این بهشت کجا بوده، اقوالی وجود دارد. [[فخر رازی]] سه نظر را همراه با دلایل آن آورده است که عبارتند از: «باغی در زمین»، «بهشتی آسمانی غیر بهشت موعود»، و «بهشت موعود».<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۴۵۲.</ref> | درباره این‌که این بهشت کجا بوده، اقوالی وجود دارد. [[فخر رازی]] سه نظر را همراه با دلایل آن آورده است که عبارتند از: «باغی در زمین»، «بهشتی آسمانی غیر بهشت موعود»، و «بهشت موعود».<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۴۵۲.</ref> | ||
آدم و حوا زمانی که در بهشت ساکن شدند به فرمان خدا از خوردن [[شجره ممنوعه|میوه شجره ممنوعه]] منع | آدم و حوا زمانی که در بهشت ساکن شدند به فرمان خدا از خوردن [[شجره ممنوعه|میوه شجره ممنوعه]] منع شدند؛ ولی با وسوسه شیطان آن‌را خوردند. داستان میوه ممنوع سه مرتبه در قرآن آمده و درباره ماهیت [[میوه ممنوعه]] دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. | ||
داستان میوه ممنوع سه مرتبه در قرآن آمده و درباره ماهیت [[میوه ممنوعه]] دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. | |||
== | ==دلائل== | ||
برخی مفسران معتقدند هبوط به جهت عقوبت و مجازات [[حضرت آدم]] و [[حوا]] نبوده است. [[صدرالمتألهین]] و [[طبرسی]] معتقدند اخراج آدم و حوا از [[بهشت آدم|بهشت]] و هبوط به زمین، به جهت عقوبت نبوده است. زیرا ادله‌ای وجود دارد که براساس آنها [[پیامبران|انبیاء]] آنچه موجب عذاب و عقاب می‌شود را انجام نمی‌دهند. خداوند آنها را از بهشت اخراج | ===حکمت الهی=== | ||
برخی مفسران معتقدند هبوط به جهت عقوبت و مجازات [[حضرت آدم]] و [[حوا]] نبوده است. [[صدرالمتألهین]] و [[طبرسی]] معتقدند اخراج آدم و حوا از [[بهشت آدم|بهشت]] و هبوط به زمین، به جهت عقوبت نبوده است. زیرا ادله‌ای وجود دارد که براساس آنها [[پیامبران|انبیاء]] آنچه موجب عذاب و عقاب می‌شود را انجام نمی‌دهند. خداوند آنها را از بهشت اخراج کرد؛ زیرا حکمت الهی بر این بود که اینان هبوط به زمین داشته باشند و تکلیف و مشقت بر عهده آنها باشد تا در نهایت به [[سعادت]] برسند؛<ref>صدرالمتألهین، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۳، ص۱۱۰؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۱۹۷.</ref> چنانچه [[خداوند]] در گفتگو با [[ملائکه]] در باب خلق آدم -قبل از آن که فرمان سجده بر آدم صادر شود و [[ابلیس]] با آن مخالفت کند- به این نکته اشاره می‌کند که می‌خواهد آدم را [[خلیفه الله|خلیفه]] خودش در زمین قرار دهد<ref>سوره بقره، آیه۳۰.</ref>. همچنین، ایجاد [[تکلیف]] برای آدم و حوا، آنها را در معرض [[ثواب]] و سعادت قرار داد و این هیچ هم‌خوانی با مجازات بودن هبوط ندارد.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰، ج۳، ص۴۶۴.</ref> | |||
==هبوط مقامی== | ===هبوط مقامی=== | ||
برخی مفسران معتقدند هبوط و نزول آدم به معنی هبوط مکانی و جابه‌جایی از مکانی به مکان دیگر نیست. بلکه مقصود هبوط مقامی است. خداوند مقام آدم و حوا را به خاطر [[ترک اولی]] تنزل داد، و آن‌دو را از نعمت‌های بهشتی محروم ساخت و گرفتار رنج‌های این جهان کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۳۲؛ نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۱۲، ص۱۳۹.</ref> | برخی مفسران معتقدند هبوط و نزول آدم به معنی هبوط مکانی و جابه‌جایی از مکانی به مکان دیگر نیست. بلکه مقصود هبوط مقامی است. خداوند مقام آدم و حوا را به خاطر [[ترک اولی]] تنزل داد، و آن‌دو را از نعمت‌های بهشتی محروم ساخت و گرفتار رنج‌های این جهان کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۳۲؛ نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۱۲، ص۱۳۹.</ref> | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۲: | ||
| جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد | | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد | ||
| رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد | | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد | ||
| شناسه = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل | |||
| جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد | | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد | ||
| زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->ندارد | | زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->ندارد | ||