هبوط: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هبوط''' خروج [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] و سکونت آن‌ها در زمین. برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] هبوط را نه به معنای مکانی آن و خروج از بهشت بلکه به هبوط مقامى معنا کرده‌اند و معتقدند [[خداوند]] مقام آدم و حوا را تنزل داد و از آن تعبیر به هبوط کرد.

قرآن خروج آدم و حوا از بهشت را چنین نقل می‌کند: «قالَ اهْبِطا مِنْها جَميعا؛ [خدا] گفت: هر دو با هم از بهشت فرود آييد»؛<ref>سوره طه، آیه ۱۲۳.</ref> آدم و حوا پس از هبوط از بهشت، در زمین ساکن شدند.

برخی مفسران معتقدند هبوط به جهت عقوبت و مجازات [[حضرت آدم]] و [[حوا]] نبوده است. [[صدرالمتألهین]] و [[طبرسی]] معتقدند اخراج آدم و حوا از بهشت و هبوط به زمین، به جهت عقوبت نبوده است. زیرا ادله‌ای وجود دارد که براساس آن‌ها [[پیامبران|انبیاء]] آنچه موجب عذاب و عقاب می‌شود را انجام نمی‌دهند. خداوند آن‌ها را از بهشت اخراج کرد زیرا حکمت الهی بر این بود که اینان هبوط به زمین داشته باشند و تکلیف و مشقت بر عهده آن‌ها باشد تا در نهایت به [[سعادت]] برسند.<ref>صدرالمتألهین، تفسير القرآن الكريم، ۱۳۶۶ش، ج۳، ص۱۱۰؛ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۱۹۷.</ref>