confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۹۶
ویرایش
imported>M.bahrami |
جز (←معنای لغوی و اصطلاحی: ویکیسازی) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
'''هبوط آدم و حوا''' | '''هبوط آدم و حوا''' | ||
کلمه هبوط در اصطلاح به داستان خروج آدم و حوا از بهشت، اشاره دارد. | کلمه هبوط در اصطلاح به داستان خروج [[آدم]] و [[حوا]] از بهشت، اشاره دارد. | ||
قرآن خروج آدم و حوا از بهشت را چنین نقل میکند: «قالَ اهْبِطا مِنْها جَميعا؛ [خدا] گفت: هر دو با هم از بهشت فرود آييد»؛<ref>سوره طه، آیه ۱۲۳.</ref> آدم و حوا پس از هبوط از بهشت، در زمین ساکن شدند. | قرآن خروج آدم و حوا از بهشت را چنین نقل میکند: «قالَ اهْبِطا مِنْها جَميعا؛ [خدا] گفت: هر دو با هم از بهشت فرود آييد»؛<ref>سوره طه، آیه ۱۲۳.</ref> آدم و حوا پس از هبوط از بهشت، در زمین ساکن شدند. | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
'''هبوط ابلیس''' | '''هبوط ابلیس''' | ||
پیرامون [[ابلیس]] یک دستور خروج وجود دارد که پس از سجده نکردن بر | پیرامون [[ابلیس]] یک دستور خروج وجود دارد که پس از سجده نکردن بر [[آدم]]، به او ابلاغ شده است.<ref>سوره حجر، آیه ۳۴.</ref> همچنین یک دستور به هبوط وجود دارد که پس از فریب آدم و حوا در خوردن میوه ممنوعه، گفته شد: «قال فَاهْبِطْ مِنْها؛ (خداوند) گفت: از آن (مقام و مرتبهات) فرود آی».<ref>سوره اعراف، آیه ۱۳.</ref> | ||
مفسران برای جمع بین دو دستور به خروج و هبوط و چگونگی اجازه ورود به بهشت پس از دستور به خروج، توجیهاتی را ذکر کردهاند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج ۳، ص ۴۶۳؛ قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۱، ص۲۵۸.</ref> | مفسران برای جمع بین دو دستور به خروج و هبوط و چگونگی اجازه ورود به بهشت پس از دستور به خروج، توجیهاتی را ذکر کردهاند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج ۳، ص ۴۶۳؛ قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۱، ص۲۵۸.</ref> | ||