کاربر ناشناس
بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←داستان واقعه کربلا
imported>Fayaz جز (←آشنایی با اهل بیت) |
imported>Fayaz جز (←داستان واقعه کربلا) |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
گفته شده [[تصوف|صوفیانی]] که در این سرزمین تبلیغ [[اسلام]] می‌کردند از محبان [[اهل بیت(ع)]] بودند و نیز از ابتدای قرن سیزده میلادی زبان فارسی برای مدت شش قرن به عنوان زبان رسمی بنگلادش رواج داشته است.{{مدرک}}داستان‌هایی به صورت منظوم که به زبان بنگالی پونتی نامیده می‌شود، بین مردم مسلمان، اعم از شهرنشین و روستایی و با سواد و بی‌سواد محبوبیت فراوانی داشت. پونتی‌ها با آهنگ و وزن خاصی در مراکز اسلامی، مساجد و منازل شخصیت‌های مهم خوانده می‌شد. مهم‌ترین عنوان پونتی‌ها را واقعه کربلا تشکیل می‌داد. | گفته شده [[تصوف|صوفیانی]] که در این سرزمین تبلیغ [[اسلام]] می‌کردند از محبان [[اهل بیت(ع)]] بودند و نیز از ابتدای قرن سیزده میلادی زبان فارسی برای مدت شش قرن به عنوان زبان رسمی بنگلادش رواج داشته است.{{مدرک}}داستان‌هایی به صورت منظوم که به زبان بنگالی پونتی نامیده می‌شود، بین مردم مسلمان، اعم از شهرنشین و روستایی و با سواد و بی‌سواد محبوبیت فراوانی داشت. پونتی‌ها با آهنگ و وزن خاصی در مراکز اسلامی، مساجد و منازل شخصیت‌های مهم خوانده می‌شد. مهم‌ترین عنوان پونتی‌ها را واقعه کربلا تشکیل می‌داد. | ||
===داستان واقعه کربلا=== | ===داستان واقعه کربلا=== | ||
در ادبیات نو بنگلادش، اولین بار فردی که به واقعه کربلا چهره ادبی داد، [[میر مشرف حسین]] بود که در اواخر سده نوزدهم می‌زیست. او واقعه کربلا را ـ با جزییات معتبر و نامعتبر ـ به صورت یک داستان | در ادبیات نو بنگلادش، اولین بار فردی که به واقعه کربلا چهره ادبی داد، [[میر مشرف حسین]] بود که در اواخر سده نوزدهم می‌زیست. او واقعه کربلا را ـ با جزییات معتبر و نامعتبر ـ به صورت یک داستان بلند به رشته تحریر درآورد که محبوبیت بسیاری بین مسلمانان دارد. به‌عنوان مثال در داستان او آمده [[محمد حنفیه]]، برادر [[امام حسین(ع)]] به [[دمشق]] رفت و در جنگ با [[مروان بن حکم|مروان]]، وی ا کشت و [[امام سجاد]] و خانواده سیدالشهدا(ع) را از قید اسارت نجات داد.{{مدرک}}<br> | ||
کتاب دیگری به نام بیشاد شیندو (دریای غم) وجود دارد، که در مراکز و منازل و جلسات مهم در روستاها و شهرها خوانده می‌شود. به این ترتیب که یک نفر آن را می‌خواند و ده‌ها نفر گوش داده و اشک می‌ریزند. این وضعیت تا اواسط دهه شصت قرن بیستم ادامه داشت. | کتاب دیگری به نام بیشاد شیندو (دریای غم) وجود دارد، که در مراکز و منازل و جلسات مهم در روستاها و شهرها خوانده می‌شود. به این ترتیب که یک نفر آن را می‌خواند و ده‌ها نفر گوش داده و اشک می‌ریزند. این وضعیت تا اواسط دهه شصت قرن بیستم ادامه داشت.{{مدرک}} | ||
===شبیه‌خوانی و نمایشنامه=== | ===شبیه‌خوانی و نمایشنامه=== | ||
از مظاهر فرهنگی دیگر مسلمانان بنگلادش، برگزاری نمایشنامه و شبیه‌خوانی در خصوص واقعه کربلاست که در فرهنگ بنگالی با نام زاتر (عزیمت) از آن یاد می‌شود. اجرای نمایشنامه زاترا تا پایان دهه هفتاد قرن بیستم در روستاهای بنگلادش رایج بود. البته از اوایل دهه شصت این گونه نمایشنامه‌ها در سطح شهر از رونق افتاد. به هر حال، زاتر در مورد واقعه کربلا دارای دو قسمت است. قسمت اول، مربوط به [[ماه محرم]] است که با [[شهادت امام حسین(ع)]] پایان می‌یابد و قسمت دوم آن، مربوط به پس از [[واقعه عاشورا]] و سرنوشت خانواده امام حسین(ع) و [[امام سجاد|امام زین العابدین(ع)]] است. مردم با دیدن این نمایش نامه و درک مظلومیت امام حسین(ع) سوگوار می‌شوند.<br> | از مظاهر فرهنگی دیگر مسلمانان بنگلادش، برگزاری نمایشنامه و شبیه‌خوانی در خصوص واقعه کربلاست که در فرهنگ بنگالی با نام زاتر (عزیمت) از آن یاد می‌شود. اجرای نمایشنامه زاترا تا پایان دهه هفتاد قرن بیستم در روستاهای بنگلادش رایج بود. البته از اوایل دهه شصت این گونه نمایشنامه‌ها در سطح شهر از رونق افتاد. به هر حال، زاتر در مورد واقعه کربلا دارای دو قسمت است. قسمت اول، مربوط به [[ماه محرم]] است که با [[شهادت امام حسین(ع)]] پایان می‌یابد و قسمت دوم آن، مربوط به پس از [[واقعه عاشورا]] و سرنوشت خانواده امام حسین(ع) و [[امام سجاد|امام زین العابدین(ع)]] است. مردم با دیدن این نمایش نامه و درک مظلومیت امام حسین(ع) سوگوار می‌شوند.<br> | ||