اسرافیل: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۱۰]]|سال=[[۱۳۹۵]]|کاربر=Movahhed  }}

== صفات و ویژگی‌ها==

اسرافیل واژه‌ای عبری و به معنی بنده خداست.<ref>دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۷ش، ج۸، ص۲۸۷.</ref> نام ديگر او «عبدالرحمان» و كنيه‌اش «ابوالمنافخ» است.<ref>ضیائی ارزگانی، دانشنامه کلام اسلامی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۴۱.</ref> در [[قرآن|قرآن کریم]] لفظ اسرافیل ذکر نشده است، اما چندین آیه درباره [[نفخ صور]] وجود دارد<ref>سوره زمر، آیه۶۷.</ref> <ref>سوره یس، آیه۵۳.</ref> که بر اساس روایات، دمیدن در صور بر عهده اسرافیل گذاشته شده است.<ref>ر.ک علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۳۴۰.</ref> طبق [[حدیث|احادیث]]، این [[فرشته]] مظهر اسم «الرحمن» در خداوند<ref>رستمی و آل‌بویه، سیری در اسرار فرشتگان، ۱۳۹۳ش، ص۲۵۹.</ref> و مظهر رکن «حیات» در [[لوح محفوظ]] است، <ref>ابن فناری، مصباح الانس، ۱۳۷۴ش، ص۴۰۲.</ref> همچنین نخستین کسی است که ذکر «سبحان ربی الاعلی و بحمده» را بر زبان آورد.<ref>دایرةالمعارف بزرگ اسلامی،‌ ۱۳۷۷ش، ص۲۸۶.</ref> درباره صفات این [[فرشته]] در روایات وارد شده است که اسرافیل دوازده بال دارد که یکی از آنها در مشرق و دیگری در مغرب است و [[عرش]] نیز بر شانه او قرار دارد، ولی در برابر عظمت پروردگار حتی از گنجشکی نیز کوچکتر می‌شود،<ref> طیاطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۷، ص۱۱.</ref> همچنین در مقابل خداوند به اندازه‌ای خود را کوچک می‌بیند که از شدت حیاء، خود را در زیر یکی از بال‌هایش پنهان می‌کند.<ref>دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۷ش، ج۸، ص۲۸۷.</ref> اما ذکر این نکته لازم است که بر اساس عقیده [[کلام امامیه|متکلمین]] و [[فلسفه اسلامی|فلاسفه شیعه]]، فرشتگان موجوداتی غیر مادی هستند و بال فرشتگان شبیه بال پرندگان نیست بلکه با آن فرق دارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۱۷۰.</ref>  

   

== فضائل ==

== وظایف ==

بر اساس روایات یکی از وظایف مهم اسرافیل که با نام وی نیز شناخته می‌شود دمیدن در صور در هنگام پایان دنیا و شروع [[قیامت]] است.<ref>سیری در اسرار فرشتگان، ۱۳۹۳ش، ص۲۴۹.</ref> او مأمور ابلاغ پیام الهی به سایر فرشتگان نیز هست و هرگاه خداوند بخواهد [[وحى|وحی]] بفرستد، [[لوح محفوظ]] را به اسرافیل نشان می‌دهد که او آنچه را می‌بیند به [[جبرئیل]] وحی کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۵۷.</ref> در حدیثی دیگر آمده است هنگامی که نمرود [[ابراهیم(ع)]] را به آتش انداخت، «اسرافیل» نخستین فرشته‌ای بود که به فرمان خدا به کمک او شتافت.<ref>ضیائی ارزگانی، دانشنامه کلام اسلامی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۴۳.</ref> بعضی از علماء، اسرافیل را یکی از فرشتگان حامل عرش می‌دانند.<ref>امام خمینی، آداب‌الصلواة، ‍۱۳۸۶ش، ص۲۷۳.</ref> وظایف دیگری نیز در [[روایات]] برای اسرافیل ذکر شده است که عبارتند از؛  

{{ستون-شروع|3}}

*یاری کردن پیامبر در [[بدر|جنگ بدر]]<ref>دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۷ش، ج۸، ص۲۸۸.</ref>

*هلاکت قوم لوط(ع)<ref>رستمی و آل‌بویه، سیری در اسرار فرشتگان، ۱۳۹۳ش، ص۲۶۱.</ref>

*نماز گزاردن بر پیامبر<ref>دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۷ش، ج۸، ص۲۸۸.</ref>

*بیدار کردن اصحاب کهف از خواب چندین ساله<ref>رستمی و آل‌بویه، سیری در اسرار فرشتگان، ۱۳۹۳ش، ص۲۶۱.</ref>

{{پایان}}

== اسرافیل در ادیان و فرهنگ‌ها==

دمیدن در صور به وسیله اسرافیل بی‌شباهت به کار «شیوا» در [[هندوئیزم]] نیست که با کوبیدن بر طبل خویش، انسان‌ها را می‌میراند یا زنده می‌کند.<ref>بلخاری، طبل شیوا و صوراسرافیل، ص۵۳.</ref> در میان مردم مصر قدیم نیز این عقیده وجود داشت که [[بهشت|بهشتیان]] از شنیدن آواز و غنای اسرافیل لذت می‌برند.<ref>دایرة‌المعارف بزرگ سلامی، ۱۳۷۷ش، ج۸، ص۲۸۷.</ref> همچنین یکی از دانشمندان شام قدیم از فرشته‌ای خوش‌آواز به نام اسرافیل سخن می‌گوید که هنگام تسبیح گفتن او، اهل آسمان از عبادت خود دست می‌کشند و به تسبیح گفتن او گوش می‌سپارند.<ref>دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۷ش، ج۸، ص۲۸۶.</ref>

{{پانویس2}}

== منابع ==

* ابن فناری، محمدبن همزه، مصباح الانس، تهران، نشر موالی ،1374ش.  

* بلخاری، حسن، صور اسرافیل، فصلنامه فرهنگ و هنر، بهار، ۱۳۸۳ش.  

* رجالی تهرانی، علیرضا، فرشتگان تحقیقی قرآنی روایی و عقلی ، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش.  

* رستمی، محمد زمان و طاهره آل بویه، سیری در اسرار فرشتگان با رویکردی قرآنی و عرفانی،  قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی،۱۳۹۳ش.  

* ضیائی ارزگانی، رحمت‌الله دانشنامه کلام اسلامی، قم، انتشارات موسسه امام صادق، ۱۳۸۷ش.  

* طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۴۱۷ق.